H βροχή μέσα μου
Χιλιάδες μικρές σταγόνες που μούσκεψαν τα όνειρά μου.
Σταγόνες που κρέμασαν σαv δάκρυα. Βροχή. Ο πόνος ξεριζώθηκε. Έφτυσε τις πληγές του στους δρόμους.
Κρέμασε τα κόκαλά του στα φανάρια.
Το αίμα ταξιδεύει στις λεωφόρους.
Βροχή. Πόνος. Βροχή. Ταξίδι. Τίποτε. Όλα.
Μια φλόγα τρεμοσβήνει στα βρεγμένα μου μάτια.
Μια ασήμαντη φλόγα. Η μόνη φλόγα.
Γυμνός κυλιέμαι στο αίμα μα δεν υποτάσσομαι.
Με ψάχνω μα δε με βρίσκω. Δεν φοβάμαι.
Τα χέρια σου σφίγγουν το λαιμό μου.
Φτύνω. Φτύνω αναμνησεις νεκρές.
Ρουφώ τις κραυγές μου. Το αίμα από το δρόμο.
Τη βροχή.
Καρφώνεις τις φλέβες μου με σκουριασμένες πρόκες.
Και πάλι φτύνω. Φτύνω πόθους. Αυταπάτες. Θέλω να αδειάσω.
Να με σφάξεις και να με διαμελίσεις. Ύστερα να με φτιάξω ξανά.
ε μ έ ν α
και τη βροχή μέσα μου......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου