Σπασμένα φτερά

Σπασμένα φτερά

Filed under: Ηλιάκη-Βόλακα Άσπα — Άγονη Γραμμή @ 11:37 πμ

ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ

Νύχτα.
Ήσυχο σπίτι.
Αγαπημένες ανάσες
πάνε κι έρχονται
στ αυτιά μου.
Κι εκεί που όλα ησυχάζουν,
ήχος από σπασμένα φτερά
πληγώνει τη σιωπή.
Παραβιάζω το άβατο της ψυχής σου,
μα πρέπει να με συγχωρέσεις.
Καρδιά αγανή η καρδιά σου
κι όλους τους φόβους βλέπω.
Αγωνίες θεριά , θάλασσα η ζωή.
Κι εσύ τη διασχίζεις
με χάρτινη βαρκούλα,
που έφτιαξαν τα παιδικά σου χέρια.
Έλα,
δώσε μου το χέρι σου.
Έλα ,
μάζεψε τα κομματιασμένα σου φτερά,
κι η αγκαλιά μου,
ουρανός δικός σου.
Έλα γιε μου,
και μην κλαις.
Αεράκι θα γίνω
και το πρωί θα πετάξεις ξανά.