Όταν

Όταν

" Όταν αγάπησα τη θάλασσα
με διέταξε να ΄μαι στο κύμα του γιαλού χαλίκι
Τι; Να σκεφτώ να αρνηθώ;
Πού αλλού τέτοια τύχη"

© Σωκράτης Ξένος

Η φτέρνα της βροχής

Πότε δειπνούν με νότες και κεντημένους ήχους
βαδίζουνε γεμάτα ποτάμια
ξεχασμένη φτέρνα η βροχή
στο χώμα φύτρωνε αδιάκοπο πηγαινέλα

Της ροδής παιδί

Κει που δεν έχει αντάμωση
από βροχές
μήτε από καύτρα εποχή
κάτι στιγμούλες μισοχάραμα
ήταν που λαλούσαν τα κεντημένα τραγούδια
Διάβαζαν τα μάτια
όλα γραμμένα σε κεντίδι
λαλούσε και τ’ αηδόνι του αιώνα
Άκουε
το φώς μ’ ορθάνοιχτα τα μυστικά
απ’ το ραγδαίο δρόμο
Άκουε
το σκοτάδι
τη σιωπή του απ’ άβανθα γης
όπου αξιώθηκες να θρηνείς
σαν θαρραλέο πρόσωπο πως λύεται η αγάπη

 

 

 

 

 

 

 

Πού να’ χουν ξέρεις οι κλωστές
τη μαστοριά της γλώσσας

-Ωωωωιιιιι μ’- Ωωωωιιιιι της ροδής παιδί