Γιά σένα...

Γιά σένα...

πήρες την εύνοια των καιρών
και έκανες καράβι
πανιά τη συρραφή συλλογισμών
κι ύστερα τράβηξες για Άδη

είχες στη πλάτη άνεμο τρελό
στου άδικου τα μέρη
κι όσο να σώσει το νερό
η τύχη σου ‘στηνε καρτέρι

μα στη καρδιά σου φυλακτό
είχες αρχαίο μυστικό
ήταν στα στήθια σου κρυμμένα
πίσω από κόκκινο υμένα

κομμάτι γαλανό ουρανό
αγάπης περιστέρι
-θεέ μου ήμουνα εγώ
είπες, το φως από τ’ αστέρι

σκληρή σου φόρεσε η ζωή
χάλκινη πανοπλία
μα ‘συ ‘χες σώμα μαχητή
όχι , δεν ήσουν λεία

έχεις το πνεύμα νικητή
αδάμαστο το βλέμμα
οδηγητή σου τη ψυχή
κι ας έτρεχε απ’ τις πληγές σου αίμα

γλυκά σε χάραξ’ η ανατολή
στου ήλιου εκεί την κόμη
θαρρώ πως να ‘ρθεις στη ζωή
εσύ έχεις την τόλμη

..δεν ήσουν τυχερή ,απλά ικανή για όλα .Πάντα .