και το βλέμμα σου είναι υγρό,
ίσως ο πόνος αν ήταν απλός
να μην είχες ανάγκη να φεύγεις διαρκώς…
Και πετάς πάνω από θάλασσες άγριες
και κολυμπάς σε μαύρα νερά
κι αντέχεις το κρύο τον αέρα το φως
μα δεν αντέχεις να λείπει αυτός
εκείνος που είναι για σένα ο δικός σου εαυτός…
Ίσως τα όνειρα να κρύβουν στιγμές
που δε θες να αρνηθείς,
ίσως να τρέχει ο καιρός
και να θες να κρυφτείς…
Και πετάς πάνω από θάλασσες άγριες
και κολυμπάς σε μαύρα νερά
κι αντέχεις το κρύο τον αέρα το φως
μα δεν αντέχεις να λείπει αυτός
εκείνος που είναι για σένα ο δικός σου εαυτός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου