Αέρηδες στου κορμιού μου τα μοναχικά
περάσματα .
Φωνάζουν τις άκρες των δακτύλων σου
Οδύρονται για της αφής σου το βελούδο
Χιονισμένα τοπία στέκουν εκεί παγωμένα τα μάτια μου
Δύο απ’ τα χίλια κομμάτια μου και ο βοριάς συνεχίζει
Να παγώνει της ψυχής τα μονοπάτια μου
Ξερά τα χείλη προσμένουν να ευωδιάσουνε άρωμα
Χειλιών αγάπης να γευτούν φιλί αγγελικό στων χειλιών σου
τ' απόκρυφα
Όνειρα ναι απίθανα ίσως όμορφα σίγουρα στις σιωπής το τραγούδι
Αναλογίζομαι εικόνες κομμάτια του ονείρου ίχνη από ταξίδι
Σε κόσμο άπιαστο σε αναμνήσεις αγαπημένες
Δεμένη με σχοινιά η ψυχή σέρνετε σε παζάρια σε τιμή ευκαιρίας
Εξαγοράζεις πάντα την δουλειά της ελευθερώνεις τα δεσμά της
Με κομμάτια απ την μεγάλη σου ψυχή
Λησμονημένα λόγια τρυφερές καρδιές στην δίνη του χρόνου
Χάνονται μέσα σε μικροπρεπή ενέργειες .
Μέσα σε πλάνη του νου σε φαντασιώσεις
Ανδρείκελα της φαντασίας
Δάκρυα ψυχής η καρδιά μου
κλίνει γόνυ μπροστά στην αμέριστη αγάπη σου
Ζητά βουβά συγνώμη ζητά άδεια να ταξιδέψει μαζί σου
Με βάρκα ένα χαμόγελο
και με πανί την ελπίδα πως η αγάπη ζει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου