Θα περάσει
Πάντα ήταν έτσι.
Φλεγματική.
Πραγματικότητα την είπαν.
Ποτέ μια πουτάνα,
δεν είχε πιο ταιριαστό όνομα.
Και 'μεις πονάμε.
Βογκάμε.
Ερπετά που σέρνονται,
στα υγρά πεζοδρόμια.
Στα παγκάκια.
Στα ξένα χείλη.
Τι νόμιζες ρε άθλιε;
Ότι θα άφηνες παρακαταθήκη τρανή;
Όχι.
Σύρθηκες στην ματαιοδοξία σου.
Έτσι την είπαν.
Και αυτή του επαγγέλματος.
Σώπα, σώπα.
Μην κλαις.
Εδώ στην άκρη που είσαι.
Μην φοβηθείς.
Χαμογέλα μαλάκα.
Και πέσε.
Απο αυτό το όνειρο μαλακά,
να σηκωθείς σου εύχομαι.
Ένα όνειρο είναι δαύτη.
Η πραγματικότητα.
Θα περάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου