Καρδιάς μελάνι με απόσταγμα Ψυχής

Καρδιάς μελάνι με απόσταγμα Ψυχής

Αναδύεσαι στα τρίσβαθα της λογικής.

Οι παλμοί της καρδιάς μου ασάλευτοι.

Παρασύρθηκες στ’ απύθμενα μονοπάτια του νου.

Νυχτερινή αέρινη παρουσία, ανεξίτηλη οπτασία..

Εισχωρείς σ' άλλη διάσταση της ψυχής μου.

Τρικυμία αισθήσεων, έφερες στο κορμί μου.

Ταλαντεύσεις χορδών, πάθη & επιθυμιών.

Αρμενίζεις στου πόθου μου τον ωκεανό.

Απ' της πνοής μου ανασαίνεις το βυθό.

Εξαγνίζομαι, λικνίζομαι, αιχμαλωτίζομαι..

Αποθεώνομαι σαν μ' εξερευνείς.

Σαν με ανακαλύπτεις σηκώνεις κύματα ηδονής.

Θύελλα ο έρωτάς σου, δονήσεις πυρκαγιάς.

Έσμιξες στο αίμα μου, στις φλέβες μου περνάς.

Έντονα τα χάδια σου, αγγίγματα ζεστά..

Περιπλανιέσαι κι ομορφαίνεις τα πάντα εντός μου.

Ψηλαφίζοντας τους κόλπους των στεναγμών μου.

Με αναζητείς όλο & πιο βαθιά.

Μ' εξουσιάσεις, με πάθος δυνατά.

Πιο πέρα απ' το χρόνο μαζί μου θες να πας.

Ζητώντας, τα μεγάλα ιδανικά..

Χρειάζεται τόλμη, μα προχωράς.

Χρώματα της μνήμης μου, θες πιο φωτεινά.

Διασχίζεις τις χαραμάδες του μυαλού μου.

Τρέχεις στης έμπνευσής μου την ακρογιαλιά.

Στην άμμο της απλώνεις βήματα καυτά..

Υιοθετείς το πνεύμα μου, μ' έναν λόγο.

Γίνεσαι της τέχνης μου, άξιος συνεργός.

Διεκδικείς των σκέψεών μου τον ειρμό.

Παίρνεις την πένα, με αρπάζεις με τρέλα.

Το σώμα μου δαμάζεις, να σου παραδοθεί.

Σφραγίδα  να του αφήσεις, ποιητικής γραφής.

Μελάνι βάζεις της καρδιάς με απόσταγμα ψυχής.

Απόλυτη αγαλλίαση, απόλυτη σιωπή..

Κατάκτησες τα πάντα εδώ, πως να σου αντισταθώ;

Δεν επιδιώκω άλλο, δεν θ' αγωνιστώ..

Μια χάρη θέλω μόνο, μια χάρη σου ζητώ.

Μα πως να στο περιγράψω..

Με ποια λόγια να στο πω;

Μάλλον σ' ερωτεύτηκα.. Νομίζω σ' αγαπώ.

Το βράδυ μην αργήσεις.

Απόψε έλα ξανά..

Σαν μια τελευταία φορά!!!

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.

Σας ευχαριστώ.

Poem by, toxotina73

Τρίτη, 22 Ιανουαρίου 2013

Αναρτήθηκε από Μαρία Πεπικίδου Παπαμάρκου στις 11:58 μ.μ.