νύχτας σιωπές
στροβιλίζω στιγμές
του χρόνου σκιές
σαν να ήτανε, χθες
Ψυχή μου!
του ήλιου εμμονές
χωρίς ενοχές
μου έλειψε, πες
Ζωή μου!
ορχιδέες μαβιές
της νύχτας σιωπές
άρωμα ευχές
Δος μου!
Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου