Κρότος

Κρότος

 

 

 

 

Δεν φοβάμαι..

δεν φοβάμαι σου λέω,

μη γεράσω

μη σαπίσω

μην ψοφήσω στην πέτρινη άκρη ενός δρόμου,

αυτού του δρόμου..

Τίποτα δεν φοβάμαι.

Μόνο τη γαμημένη ώρα φοβάμαι

που τα χέρια μου θα τρέμουν,

τα χείλη σου θα σβήνουν..

Ούτε να σ' αγκαλιάσω ίσως δεν θα μπορώ,

να σε αγγίξω,

να σε φιλήσω,

να σε γευτώ.

Και ίσως τότε..

τα μάτια μας δεν θα γνωρίζουν,

τ' αυτιά μας δεν θ' ακούνε.

Δεν φοβάμαι,

δεν φοβάμαι σου λέω,

πάρε με έξω

έξω στα χωράφια του μυαλού σου

σαν ένα άλογο κουτσό να με τελειώσεις.

Με φιλί στερνό.

Δίχως αντίο.

Οι λέξεις γι'αυτό που νιώθω..

δεν αρκούν όλου του κόσμου οι λέξεις..

 

 

 

 

 

 

Θα σε ξαναβρώ.

Να το ξέρεις πως θα σε ξαναβρώ, δεν φοβάμαι.

Και ας μου πάρει τα άστρα,

κι ας μου πάρει το σύμπαν και την κόλαση ακόμα.

Θα σε ξαναβρώ.

Και νέος πάλι θα σε δω.

Να σε ακούσω μόνο λίγο.

Να σε γευτώ.

''Πουτάνα ζωή, την κέρδισες πάλι αυτή τη μάχη''.

(Ένα σημείωμα έγραφε δίπλα στο κομοδίνο)

-ΚΡΟΤΟΣ-

Αναρτήθηκε από Κωνσταντίνος Σιάκας