ΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

ΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Με μια ανασα...
για να προλαβω να πω οσα δεν ειπα ως τωρα...
κι αυτα που δεν ειπες κι εσυ...κι εσυ...κι εσυ που διαβαζεις ή που δεν θα διαβασεις ποτε...
ηθελα να μιλησω για τις παρενθεσεις...τις τελειες...τα θαυμαστικα...α!και για τα κομματα που ποτε δεν χρησιμοποιω...
εμενα μου αρεσουν οι 3 τελειες στο τελος καθε φρασης...γιατι αφηνουν παντα κατι ακομα που δεν λεγεται να το φανταστεις...κατι που δεν ειπωθηκε ακομα αλλα θα ειπωθει...ή που δεν θα βρεις ποτε το θαρρος...θα το αφησεις να αιωρειται γιατι θες να παιξεις...ρολους...
γιατι φοβασαι να πεις...γιατι στη ζωη σου μαθαινουν να φοβασαι να πεις...γενικα να μη λες...να κρατας για σενα...
κρατα τα για σενα και φυγε μονος ναι...αυτο μας μαθαινουν...
να μη μοιραζομαστε...
εγω μοιραζομαι τις 3 τελειες μου μαζι σου...και μαζι σου...και με σενα...στα λεω αυτα που θελω...αμα δεν στα πω θα σκασω...αλλα σου βαζω και 3 τελειες ετσι για να φανταστεις κατι ακομα που θα θελες να σου πω και δεν στο λεω...

κι υστερα δεν μιλαω αλλο...
τι αλλο να πεις οταν τα λες ολα...
σωπαινω...
σωπασε κι εσυ...
ετσι μας εχουν μαθει για να μη πληγωνομαστε...
υστερα αρχιζουν να κυκλοφορουν μεσα στο μυαλο σου οι τελειες...οχι οι 3...οι αλλες...εκεινες που βαζουμε για να δηλωσουμε ενα "τελος"...και σκεφτεσαι τα κομματα...αυτα που δειχνουν μια συνεχεια στις σκεψεις και στις πραξεις...κυριως στις πραξεις γιατι επραξες ξανα κι υστερα παλι και συνεχισες...
οπωσδηποτε θα κανεις μια σταση στα θαυμαστικα γιατι εκεινη η στιγμη αξιζε και πρεπει να την τονισεις με καποιον τροπο...κι αφου δεν μιλας και σωπαινεις γραφεις...και βαζεις το θαυμαστικο!
να...τοσο ωραιο ηταν!!!
οι παρενθεσεις ειναι περιεργη ιστορια...γιατι μεσα στην μια ιστορια πας να χωσεις αλλη μια ετσι στα γρηγορα γιατι κι αυτη πρεπει να ειπωθει...αλλα ειναι αδικημενη...αδικημενη πολυ γιατι την σπρωχνεις να χωρεσει αναμεσα σε δυο καμπυλες και κυριως οταν αυτη δεν ειναι η κυριως ιστορια...
ενω θα μπορουσε...
ενω αν δεν ηταν αυτη η παρενθεση η ιστορια δεν θα ηταν ποτε η ιδια...

γι αυτο δεν αγαπαω τα σημεια στιξης...
μονο τις 3 τελειες...

με μια ανασα στα γρηγορα να προλαβουμε να πουμε οσα δεν ειπαμε...(απο φοβο ή ντροπη)...
να... γραφωντας ξανα μετα απο καποιους μηνες συνειδητοποιω οτι τα παραμυθια αλλαξαν...
και παρεμειναν ακριβως τα ιδια...
ανεπαρκεια φιλε μου...
ανεπρακεια γαμημενη σε οτι μας περιτριγυριζει...
ανεπαρκεια να πεις την αληθεια...
ανεπαρκεια στο να ζησεις...
ανεπρακεια στο να μοιραστεις...
ανεπαρκεια στο να ακουσεις...
ανεπαρκεις...
ειμαστε ανεπαρκεις ακομα και μπροστα στον ιδιο μας τον εαυτο...
κυριως σε αυτον...γιατι εκει λεμε τα μεγαλυτερα ψεμματα...
αλλοθι μη ψαχνεις δεν υπαρχει...
τουλαχιστον οχι συγκεκριμενο κι οχι κοινο...
μη ψαχνεις γενικα τιποτα "κοινο"...
πως να στο εξηγησω πως αυτο που μου κανει εμενα εσενα σου προκαλει αηδια κι αυτο που σε φτιαχνει εσενα εγω δεν το αντεχω...;;;
πως να σου εξηγησω πως καθενας μας ειναι διαφορετικος...;πως ερχομαστε,συναντιομαστε,παιρνουμε,δινουμε και χανομαστε...;;;
να τα κομματα...
τα πουστικα κομματα παντα δινουν μια συνεχεια ασχημη...
γι αυτο δεν τα χρησιμοποιω...
ω!συγνωμη αν χρησιμοποιω βαριες και ασχημες εκφρασεις για τα λεπτεπιλεπτα σου γουστα...
για την "σεμνοτητα" που σε χαρακτηριζει...
μα αν δεν σου κανω απλα μη με διαβαζεις...μη με πλησιαζεις...μη με ενοχλεις...
μην ενοχλεις γενικα ρε παιδι μου...
αμα δεν ταιριαζεις δεν ταιριαζεις...
παρε...δωσε και φυγε...
κι αμα εισαι μαγκας...τοσο μαγκας να 'βρεις" και να "βρεθεις" μεσα στον αλλο μεινε για παντα...
μεινε και μπλεξε την ανασα σου με την ανασα του αλλου...
και γινε ενα...
αλλα να θυμασαι να εισαι και διαφορετικος...
ενα...μαζι...αλλα και διαφορετικος...
να κρατας τις ισσοροπιες...να μην κρατας καμια γαμημενη ισσοροπια...
να ζεις...να ζεις γιατι αυριο ισως να παψεις να ζεις...
και πως την εζησες την τελευταια σου μερα...;
με τελειες...;με θαυμαστικα...;με παρενθεσεις...;
πηρες μιαν ανασα να προλαβεις να πεις...;να κοιταξεις...;να δεις...;εμπλεξες την ανασα σου...;
ναι...σκεφτομαι μακαβρια...σκεφτομαι τρελα...σκεφτομαι αλλοπαρμενα...
μπορει και να μη σκεφτομαι καν...
αλλα βαζω 3 τελειες...κοιταω...βλεπω...μιλαω...και προσπαθω πολυ να μπλεξω την ανασα μου...α!και να βαλω θαυμαστικα...οσα πιο πολλα γινεται...παντα ομως μετα τις 3 τελειες...

με μιαν ανασα τελευταια για να προλαβω να πω κατι ακομα...
δεν συμπαθω την λογικη...
δεν την συμπαθησα ποτε και οσο περνουν τα χρονια και περνουν οι στιγμες...οι καταστασεις...οι ανθρωποι...(κυριως αυτοι)...να δες ποσο αδικημενη ειναι τωρα η ιστορια μεσα στην παρενθεση...απο μονη της ειναι μια τεραστια ιστορια...
λοιπον ελεγα οτι καθως περνουν ολα αυτα και ολοι αυτοι ενω εσυ...κι εσυ...βρισκεις την λογικη να διαφεντευει μεσα στη ζωη,εγω δεν βρισκω κανενα νοημα πουθενα...πουθενα που να ακολουθησα την καρδια μου δεν βγηκα χαμενη...πληγωμενη ναι αλλα χαμενη οχι...
κι αν δεν καταλαβαινεις την διαφορα λυπαμαι που στο λεω αλλα δεν εζησες...κι ουτε ζεις...
κι απο τον χαμο μεσα κερδος θα βρεις...
κι απο την πληγη θα γεννηθει χαρα...
κι απο αυτον που θα φυγει ενας καινουργιος θα 'ρθει...
ο καιρος μωρο μου...
οχι μη γελιεσαι δεν τα γιατρευει...τιποτα δεν γιατρευει...συνηθιζεις...
σ'αρεσε ε...;
μαλακια σκεφτηκες...
η συνηθεια ειναι το χειροτερο απ'ολα...
να μη συνηθιζεις...
αμα συνηθιζεις παραδινεσαι...
στον πονο...στην χαρα...στην καθημερινοτητα...στην αγαπη...
κι αμα συνηθιζεις χανεται το νοημα σε ολα αυτα...
χανεται...
κι αμα συνηθισες...χαθηκες...
γι αυτο να πονας με καρδια...να χαιρεσαι με καρδια...να αγαπας με καρδια...και οσο μπορεις...
οσο μπορεις στην καθημερινοτητα ζησε με καρδια...


Υ.Γ αυτο το παραμυθι γραφτηκε με τη νηφαλιοτητα μου εξαιρετικα αμφιλεγομενη γι'αυτο οποιαδηποτε ομοιοτητα με προσωπα και καταστασεις ειναι εξαιρετικα αληθινο...

Υ.Γ2 αν βρισκεις τον εαυτο σου μεσα σε αυτα...βαλε κι εσυ 3 τελειες...ασε τα υπολοιπα στη φαντασια κι ελα μετα να κανουμε την φαντασια πραγματικοτητα...

Υ.Γ3 "κοιτα εγω...αν μου επιτρεπεις...δεν ειμαι μονο αυτο που βλεπεις..."

Υ.Γ4 οι λεξεις...προδιδουν αλλα και διδουν...το ιδιο και οι σιωπες...