Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013
Ηλιοβασίλεμα -Γιάννης Σπανός Μελωδικά Ταξίδια...! Ηλιοβασίλεμα. 16 Σχόλια ηλιοβασίλεμα. Στην ατμόσφαιρα πλανάται Μια όμορφη μελωδία Κάποιοι ψάχνουν τον έρωτα Και ο ήλιος βυθίζεται στην αγκαλιά της νύχτας Οι γλάροι πετούν, χαιρετούν Με την ιδιόρρυθμη κραυγή τους Τον ήλιο που χάνεται, την νύχτα που έρχεται Τη στιγμή, που πλημμυρίζει από χρώματα Ο ορίζοντας βάφεται κόκκινος Τα σύννεφα φαντάζουν σαν νησιά Και η νύχτα δεν βιάζεται Σαν καλή ερωμένη απολαμβάνει τη στιγμή Η ψυχή γαληνεύει, χάνεται Στον κατακόκκινο ωκεανό του ηλιοβασιλέματος Η μελωδία που ακούγεται, γίνεται διαφορετική Και η στιγμή χαράσσεται στη μνήμη Η νύχτα σαν καλή σύντροφος Αφού απόλαυσε το παιχνίδι της ένωσης Σκεπάζει με τα πέπλα της τον ήλιο Τον γλυκοφιλάει και αρχίζει τη δικιά της, νυχτερινή περιπέτεια ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου