Ύμνος στην αγάπη
August 23, 2013 at 1:23pm
Κι αν έμαθα να κυβερνώ
τις λέξεις να γητεύω
Κι αν γλώσσες ξένες ουρανού
μπόρεσα να μαθαίνω
Αν στης καρδιάς μου την πληγή
δε στάζει αγάπης αίμα
Είμαι χαλκός πια κύμβαλο
γαλήνης είμαι τέρμα
που ήχους βγάζω άναρθρους
χωρίς καμιά αξία
με ότι λέω και μιλώ
πια κάνω φασαρία.
Κι αν προφητεύω τι μ αυτό
και γνώσεις σαν γεμίζω
Κι αν έχω πίστη το βουνό
να χτίζω να γκρεμίζω
Αν στης αγάπης τον παλμό
δεν θα μπορώ να ζήσω
να μη ξαναμιλήσω
Γιατί στ’αλήθεια τίποτα
δεν είμαι
Ας σιωπήσω
Κι αν ότι έχωυλικό
το δώσω στουςανθρώπους
Κι αν σώμα μου για να καεί
προσφέρω,χάνω κόπους
Αγάπης άδεια η ψυχή
τίποτα πια δεν ωφελεί
Η αγάπη δενξυπνά θυμό
αντέχει και ξεχνάει
Η αγάπη είναι χρήσιμη
δικά της δε ζητάει
Δεν έχει ζήλεια και ποτέ
δεν κρύβει υπερηφάνεια
Δεν φέρνεται άσχημα
το εγώ της στην αφάνεια
Δεν σκέφτεται ποτέ κακό
συγχαίρει την αλήθεια
Ποτέ δεν πέφτει και κρατά
ελπίδα μες στα στήθια
Γνώσεις προφήτες
γιατρειές χαρίσματα μεγάλα
όλα πια θα καταργηθούν
σαν ανεβείς τη σκάλα
Και φτάσεις πάνω τ’ ουρανού
το τέλειο αντικρίσεις.
Ελπίδα,πίστη, αγάπη
μες στην καρδιά και μες το νου
εκεί θακαταλήξεις.
Μεγαλύτερο όλων η αγάπη.
Αυτό θαμείνει
στο θεό κάτινα έχεις
ναδείξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου