Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις;
Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013
Έπιασα την αναπνοή σου και την έκανα δάκρυ Άγγιξα τα χείλη σου και τα κανα ουρανό Χάθηκα στα μάτια σου και ταξίδεψα στα σύννεφα Η νύχτα σκέπασε το φως των ματιών μου Κοιμόσουν καθώς το δάκρυ μου γινόταν ένα με το κορμί σου έσχατο φιλί στα χείλη σου ακούμπησα, πριν ξημερώσει η μέρα. Σε άφησα στην σιωπή της αυγής και έφυγα χνάρια στην άμμο άφηνα καθώς το κύμα με ακολουθούσε. Κύμα δικό μας ,στης καρδιάς την ακτή, αεράκι έσβηνε τα δάκρυα από το πρόσωπό μου, χάθηκε και η αφή σου χάθηκε και η ανάσα σου. Χνάρια στην άμμο δεν αφήνω πια καθώς με τύλιξε η μέρα ...; ...;.. y1pNoBCHasD0O7LP3cQU7NoG5rD4Eef2Ep7yhbIIp8I0h0F9phncdMi2hZr6lGXpOCD76rQhxFU9Yg.jpgΦΕΓΓΑΡΙ - ΣΤΑΘΗΣ ΑΡΤΙΝΟΣ 2010 (Στιχοι, Lyrics)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου