Άραγε πως είσαι στ' αλήθειa

Άραγε πως είσαι στ' αλήθειa

Σήμερα, σκέφτηκα,
πως είσαι μια κούκλα,
μα δεν ξέρω, από τι, υλικό.
Κέρινη, φοβάμαι, μη λιώσεις.
Από πορσελάνη: κρύα και εύθραστη.
Πλαστικό, μήπως?
Φαίνεται δεν κοίταξα, καλά.

Σε τι, υλικά,

να σε ψάξω.

Γυαλίζουνε στο φως του φεγγαριού?

Για μένα,

μόνο στα γραπτά,

ήσουν μια οπτασία.

Μόνο,

στα γραπτά.

Για μένα,

είσαι εντελώς,

πραγματική.

Αυτό σου φωνάζω,

τούτο το βράδυ.

Με ακούς,

πίσω από το τζάμι?

Την αγάπη μου