ανύπαρκτος

ανύπαρκτος

Κοιτάς τον εαυτό σου στο γυαλί  κάθε που  νυχτώνει

θολή η εικόνα σου εκεί ‘ δάκρυα σου φέρνει

κενό το βλέμμα , άδεια τα σκούρα μάτια

οι αναμνήσεις χάθηκαν και στην αντανάκλαση αυτή

την πλάτη σου  να γυρίσεις θέλεις

Μπάσταρδε

δεν είσαι εσύ αυτό το κουρελιασμένο πλάσμα

όχι δεν είσαι εσύ εκεί κι αναρωτιέσαι

που χάθηκε το δικό σου πρόσωπο

το δικό σου βλέμμα σε ποια στροφή του χρόνου

αλάργεψε κι έχασες την μορφή σου ‘ έχασες την ψυχή σου

Παιχνίδι όλα τα νόμιζες κάθε

που αντάμωναν οι λεπτοδείκτες

κι εσύ  περιγελώντας την ζωή

ξέχναγες τον κάθε χτύπο να μετρήσεις

μα τώρα το κατάλαβες πως άργησες πολύ

τα μάτια σου ν΄ ανοίξεις

γι αυτό τι αξία έχει τώρα πια

απ ΄  την ανυπαρξία σου να δραπετεύσεις.

Levina