Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ (από το Ματωμένο γάμο, του Federico Garcia Lorca: Τρίτη Πράξη)

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

(από το Ματωμένο γάμο, του Federico Garcia Lorca: Τρίτη Πράξη)

(Οι ξυλοκόποι φεύγουν. Παρουσιάζεται από τ' αριστερά το φεγγάρι μέσα απ' το φεγγαρίσιο φως. Είναι ένας ξυλοκόπος νέος με πρόσωπο άσπρο. Η σκηνή παίρνει μια γαλάζια ακτινοβολία πολύ έντονη).

ΦΕΓΓΑΡΙ:

         Είμαι ο στρογγυλός κύκλος του ποταμού,

         το μάτι των μητροπόλεων

         το χλωμό φέγγος μεσ' τις φυλλωσιές.

         Δεν θα ξεφύγουν!

         Ποιός κρύβεται;

         Ποιός κλαίει μ' αναφιλητά

         μέσα στους θάμνους της κοιλάδας;

         Το φεγγάρι,

         αφήνει στον αέρα ένα μαχαίρι,

         που σαν παγίδα από μολύβι

         αποζητάει να γίνει πόνος στο αίμα.

         Αφήστε με να μπω!

         Φθάνω!

         Παγώνω παράθυρα και τοίχους!

         Στέγες και κόρφοι ανοίχτε,

         να ζεσταθώ μέσα σας!

         Κρυώνω!

         Οι στάχτες απ' τα νυσταγμένα μου μέταλλα

         ψάχνουν να βρουν της φωτιάς,

         σε δρόμους μέσα και σε λόφους.

         Πάνω στη ράχη μου από ίασπη,

         το χιόνι με μεταφέρει

         και με πνίγουν σκληρά και παγερά,

         τα νερά που λιμνάζουν.

         Ω, ναι, θα χυθεί απόψε,

         στα μάγουλά μου,

         και στις καλαμιές που λυγούν

         κάτω απ' τα πλατειά πόδια του ανέμου,

         αίμα κατακόκκινο.

.........................................................................................

         Πουθενά να μην πέσει σκιά,

         ούτε άνοιγμα στα δένδρα,

         γιατί δεν πρέπει να ξεφύγουν!

          Θέλω να μπω σ΄ένα κόρφο

         και να ζεσταθώ εκεί μέσα!

         Ζητάω μια καρδιά!

         Για μένα μια καρδιά ζεστή!

         Που θα απλωθεί πάνω στου στήθους μου τα βουνά.

         Αφήστε με να μπω!

         Ω, αφήστε με! Αφήστε με!

(απευθύνεται στα κλαδιά)

         Όχι! Δεν θέλω σκιά καμιά!

         Πρέπει να φθάνουν οι αχτίδες μου παντού,

         Ακόμα κι ως μέσα στους σκοτεινούς κορμούς

         θέλω να ψιθυρίζει η λάμψη.

         Κι έτσι, θα έχω απόψε,

         στα μάγουλά μου

         και στις καλαμιές που λυγούν

         κάτω απ' τα πλατειά πόδια του ανέμου,

         αίμα γλυκό.

Από το ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΓΑΜΟ

ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

Απόδοση: ΠΟΛΥΒΙΟΥ ΒΟΒΟΛΙΝΗ