Λύπη λύπη μου που δεν μιλιέσαι

Tετάρτη, 7 Νοεμβρίου 2012

Λύπη λύπη μου που δεν μιλιέσαι 

αλλά σκαφος βρεμμένο στην πανσέληνο είσαι

και αστείρευτη παραμυθία μεσ'στον ύπνο μου να ρυμουλκείς μοσχονήσια

με αναμμένο το μισό στερέωμα Ο.Ελύτης Τό Φωτόδεντρο

 "Εζυγίσανε τη χαρά μου και τη βρήκανε, λέει, μικρή
και την πατήσανε χάμου σαν έντομο.
Τη χαρά μου χάμου πατήσανε και στην πέτρα μέσα την κλείσανε
και στερνά την πέτρα μου αφήσανε,
τρομερή ζωγραφιά μου".
(Οδυσσέας Ελύτης, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, ΤΑ ΠΑΘΗ, ΨΑΛΜΟΣ Γ΄)  

 "Θε μου που πάει κανείς όταν δεν έχει μοίρα
που πάει κανείς όταν δεν έχει αστέρι
άδειος ο ουρανός άδειο το σώμα
και μόνο η πίκρα στρογγυλή γεμάτη
μες στη σελήνη τη μισή σαλεύοντας τ' αγκάθια της..."

(Οδυσσέας Ελύτης, ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ)