Υμνώ το Σώμα

Τρίτη, 13 Νοεμβρίου 2012

Υμνώ το Σώμα

“Ἐπὶ κοίτην μου ἐν νυξὶν
ἐζήτησα ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου·
ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὗρον αὐτόν, ἐκάλεσα αὐτὸν καὶ οὐχ ὑπήκουσέ μου.

Κραταιὰ ὡς θάνατος ἀγάπη,
σκληρὸς ὡς ᾅδης ζῆλος.” (Άσμα ασμάτων)

“…Οἱ νομικὲς ὁριοθετήσεις τῆς ἐπιθυμίας ἀρθρώνονται γύρω ἀπὸ ἕναν σταθερὸ ἄξονα: Τί εἶναι σωματικὸ καὶ τί ψυχικὸ στὸν ἔρωτα. Τί εἶναι ἑπομένως ἔνοχο καὶ τί ἀθῶο. Γιατὶ τὸ σωματικὸ εἶναι πάντα ἔνοχο, καὶ ἀθῶο τὸ ψυχικό…. Αἰῶνες ὁλόκληρους η λεγομενη χριστιανικη ἀνθρωπότητα ἔζησε καὶ ζεῖ μὲ τέτοιες νομικὲς ὁριοθετήσεις τῆς ἐπιθυμίας. … Χιλιάδες ἢ ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ποὺ ἔζησαν τὴ μία καὶ μοναδικὴ ζωή τους πάνω στὴ γῆ μέσα σὲ κόλαση ἀπωθημένων ἐπιθυμιῶν καὶ ἀδυσώπητου ἄγχους, φαντασιώδους ἐνοχῆς καὶ ναρκισσικῆς στέρησης. Γενιὲς ὁλόκληρες μὲ τὴν ἀθέλητη ἀναπηρία τοῦ ἀνέραστου βίου. Ταύτισαν τὸν ἔρωτα μὲ τὸν τρόμο τῆς ἁμαρτίας· τὴν ἀρετὴ μὲ τὴν ἀπέχθεια γιὰ τὸ ἴδιο τους τὸ κορμί·… Ρητορικὰ προσωπεῖα τραυλίζουν τὴν καύχηση τῆς σάρκας γιὰ αὐτεξούσια «καθαρότητα» καὶ «σωφροσύνη», ἐκκρίνοντας χλεύη γιὰ τὸ σῶμα καὶ τὸν ἔρωτα… Ὅμως ὁ ἔμπειρος λόγος τῆς ἀκρότατης ἄσκησης καθαίρει προμηθῶς τὴν ψευδαίσθηση: Τὴν φύσιν ἑαυτοῦ νικῆσαί τινα τῶν οὐκ ἐνδεχομένων ἐστίν.” (X. Γιανναράς, Σχόλιο στο Άσμα ασμάτων, Δομός)…

“Ω σώμα σήμα της ψυχής/ πιθάρι/ της απέραντης ιαχής

δοξάρι/ της λαλούμενης απέναντι σιγής

ηλιόλουστο τροπάρι!” (Ν. Καρούζος)…

“Σώμα θυμήσου όχι το μόνο πόσο αγαπήθηκες,

όχι μονάχα τα κρεβάτια όπου πλάγιασες,

αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα

γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,

κ’ ετρέμανε μες στην φωνή- και κάποιο

τυχαίον εμπόδιον τες ματαίωσε….” (Κ. Π. Καβάφης)

Αναρτήθηκε από Maria Pirgianaki στις 11:16 μ.μ.