Επίχρυσο Κλουβί Maria Ioanna Mips

 

Επίχρυσο Κλουβί

Ήταν δύο πουλιά, που ζούσαν
σε ένα επίχρυσο κλουβί.
Δεν είχαν την ελευθερία τους,
μα είχε το ένα, το άλλο.
Είχαν τροφή και νερό
ακόμη και μια μικρή κούνια.
Δεν φαίνονταν και πολύ
δυστυχισμένα αν και φυλακισμένα.
Τραγουδούσαν σχεδόν ολόκληρη τη μέρα.
Σε ένα πολύ μικρό, επίχρυσο κλουβί.
Και μια μέρα το ένα, κατάφερε με
το ράμφος του και έσπρωξε την πόρτα
προς τα πάνω και κατάφερε να βγεί.
Δίσταζε.
Είχε μάθει να ζεί πίσω από κάγκελα.
Πρέπει να έχεις φραγμούς για
να κρατηθείς ανέπαφος…
Ο κόσμος του τώρα θα ήταν έξω από
το μικρό επίχρυσο κλουβί.
Δεν δίσταζε άλλο. Πέταξε.
Και δεν τα κατάφερε
Δεν είχε πετάξει ποτέ!
Κι όμως την τελευταία στιγμή
πήρε απότομα φόρα προς τα πάνω και χάθηκε
στους ανοιχτούς ουρανούς.
Και το πουλί που έμεινε πίσω,
ήταν ανήμπορο να κάνει οτιδήποτε.
Δεν προσπάθησε καν να δραπετεύσει κι αυτό.
Ήξερε ότι θα χαθούν εκεί έξω,
τι νόημα είχε;
Η ελευθερία δεν ήταν για αυτό
αρκετή.
Και έτσι έμεινε στο
μικρό επίχρυσο κλουβί, το οποίο
τώρα του φαινόταν πολύ μεγάλο.
Έκανε κούνια, έτρωγε, έπινε.
Δεν ξανατραγούδησε ποτέ όμως.

Νίκος Δασκαλόπουλος