Ποθώ το στόμα σου
Ποθώ το στόμα σου , τη φωνή , τα μαλλιά σου ,
Σιωπηλός πεινασμένος ενεδρεύω στους δρόμους ,
Το ψωμί δεν με τρέφει , η αυγή με ταράζει ,
Αναζητώ τον υγρό ήχο των βημάτων σου όλη μέρα .
Ορέγομαι το λαμπερό σου χαμόγελο ,
Τα χέρια σου το χρώμα του άγριου σιταριού ,
Ορέγομαι τα χλωμά πετράδια των νυχιών σου ,
θέλω να καταφάω το δέρμα σου σαν ολόκληρο αμύγδαλο .
Θέλω να καταφάω την ηλιαχτίδα που τρεμοπαίζει στην ομορφιά σου ,
Τη μύτη , άρχοντα του αλαζονικού σου προσώπου ,
θέλω να καταφάω την φευγαλέα σκιά απ τα ματόκλαδα σου .
Και περπατώ πεινασμένος οσφραινόμενος το λυκόφως ,
Ψάχνοντας για εσένα , και τη ζεστή σου καρδιά ,
όπως το πούμα στη χέρσα ερημιά.
Παμπλο Νερουντα
Δευτέρα, 9 Απριλίου 2012
Πως σ' αγαπώ;
Πώς σ΄αγαπώ? Τους τρόπους ας μετρήσω.
Σ΄αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη να βρει το τέλος του.
Σ΄αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερης καθημερινής ανάγκης, κάτω από τον ήλιο ή του κεριού το φως.
Σ΄αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες για το Δίκαιο.
Σ΄αγαπώ αγνά όπως απεχθάνονται τον έπαινο.
Σ΄αγαπώ με το πάθος που έντυνα παλιά τις λύπες μου και με την πίστη των παιδικών μου χρόνων.
Σ΄αγαπώ με μιαν ανάγκη που νόμιζα πως έχασα μαζί με τους χαμένους μου αγίους - σ΄αγαπώ με την ανάσα, τα χαμόγελα, τα δάκρυα όλης της ζωής μου! - και αν Θεός ορίσει θα σ΄αγαπώ περισσότερο μετά το θάνατο!
Elizabeth Barrett Browning
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου