θα φυγεις οπως ετσι ειχες ερθει Ακροπατωντας..
τοξερα απο την αρχη..
ηταν μεσα στα ματια σου γραμμενο..
και στο καθε αγγιγμα σου πανω στα γραπτα μου που σου εγραφα..
ηταν πανω στην αφη του χεριου σου οταν καποτε μου αφηνες εδω λαικ..
ηταν πανω στον ηχο της ωραιας φωνης σου..
ανεπαισθητο.. φευγαλεο μα το ξερα..
με ξαφνιασες και με πονεσες..
αυτο ειναι και που με πληγωσε μεσα μου...
ηταν μεσα μου γνωστο πως θα φυγεις..
μονο το ποτε δεν ηξερα αυτο αγνοουσα το ποτε ακριβως..
εφυγες ετσι οπως ολες οι χαρες μου..
για αυτο και με βρηκες απροετοιμαστο..
η περιπου καπως ετσι..
παει μερες να ξερεις που η ψυχη μου.
βρισκοταν απο καιρο στην ακρη του βραχου...
με ενα μαντηλι προχειρο..
για την γνωριμη γνωστη κινηση..
Μαγισσα μου.. ναι τοξερα...
Ε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου