Θα σου μιλήσω για την στιγμή. Για τη στιγμή και την ζωή.

Θα σου μιλήσω για την στιγμή. Για τη στιγμή και την ζωή.

Τι υπάρχει πιο πολύτιμο σε αυτόν τον χαμηλό κόσμο από τη στιγμή? Μήπως τάχα τα δευτερόλεπτα δεν είναι που σχηματίζουν το λεπτό, την ώρα την ζωή?

Κόκκος άμμου ,η στιγμή κυλά αδυσώπητα στην κλεψύδρα,-και απερίσκεπτοι καθώς είμαστε-σπανίζουν εκείνοι, ανάμεσά μας, που ξέρουν να εκτιμούν την φυγή της.

Ζούμε σαν να ήταν η στιγμή κάτι δεδομένο, ενώ τίποτε απ ότι περιέχει δεν μας ανήκει. Είναι ένα δάνειο, τίποτε άλλο παρά ένα δάνειο που θα πρέπει μια μέρα να αποδώσουμε στον δανειστή. Δηλαδή τον Παντοδύναμο. Η στιγμή είναι φευγαλέα, η διάρκειά  της αβέβαιη. Μοιάζει με την αχτίδα φωτός που, ως να ανοιγοκλείσεις τα φλέβαρα, ξιφίζει το νερό και χάνεται στο βαθύ γαλάζιο. Είναι η ζωή. Η απόλαυση είναι ένα από τα κλειδιά της ευτυχίας. Το να εισδέχεσαι, να αναπνέεις τις πιο λεπτές ευωδιές, είναι η τέχνη που μας διδάσκουν οι φιλόσοφοι και οι σοφοί. Τόσοι άνθρωποι περνούν το καλύτερο μέρος της ύπαρξής τους σαν να ήταν αθάνατοι. Τόσοι άνθρωποι προσφέρουν αυτή την παράλογη λέξη :αύριο! Αύριο θα ολοκληρώσω το έργο που ονειρεύομαι. Αύριο θα χτίσω τον καθεδρικό μου, το τζαμί μου ή τη συναγωγή μου. Και ο Παντοδύναμος εκεί πάνω χαμογελά. Εκείνος γνωρίζει ότι το αύριο βρίσκεται μέσα στην παλάμη Του και ότι μπορεί φυσώντας μέσα σε αυτή την παλάμη να κάνει το μέλλον να πετάξει.

Όσα κι αν επιχειρήσεις να κατακτήσεις, όποιες κι αν είναι οι φιλοδοξίες σου, μείνε σεμνός και κράτησε στη μνήμη σου τούτο

<Η βελόνα επιβιώνει πάντα του ράφτη...>

Ζιλμπέρ Σινουέ

Kάποιος με ρώτησε για την ηλικία μου,αφού είχεπαρατηρήσει το γκριζάρισμα του χρόνου στα μαλλιά μου.

Του απάντησα:<Μια ώρα.Γιατί στα αλήθεια δε λογαριάζω διόλου το χρόνο που έζησα ως τώρα>

Εμεινε έκπληκτος:<Μα τι λές?Για εξηγήσου.Να λοιπόν μια μπερδεμένη απάντηση>

Λέω τότε:<Μια μέρα,ξαφνικά,έδωσα έναφιλί,ένα κυφό φιλί ,σε εκείνη που μουέχει πάρει την καρδιά.Οσο πολλές και αν είναι οι μέρες μου,δε λογαριάζω παρά εκείνη την μικρή στιγμή,γιατί πραγματικά είναι όλη μου η ζωή>!

ΙΜΠΝ ΧΑΣΜ<το περιλαίμιο του περιστεριού>

Καθώς αγωνίζομαι μέρα και νύχτα ερευνώντας το πεπρωμένο μου,

δεν ξέρω απο που έρχομαι,και που πηγαίνω.Γιατί υπάρχω?

Αλλά όχι ,ξέρω,έρχομαι απο ψηλά και εκεί πρέπει να γυρίσω.

Είμαι το αηδόνι του παραδείσου,φυλακισμένο για λίγες μέρες στο κλουβί

ΤΖΑΛΑΛ ΑΛ-ΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ<μυστικές ωδές>

• Tags: Αταξινόμητα