Λόγια Ψυχής
Τις νύχτες είναι που έρχεσαι
σκιά και με παιδευεις..
Και γίνεσαι θεόρατη,
αγρίμι και θεριεύεις..
Και μ απειλείς όπου σταθώ
τεράστια έχεις όψη,
σαν στον γκρεμό αισθάνομαι
στου ξυραφιού την κόψη..
τεράστια έχεις όψη,
σαν στον γκρεμό αισθάνομαι
στου ξυραφιού την κόψη..
Κλείνω τα μάτια , σκιάζομαι
τα σφίγγω να μη βλέπω,
και τότε μόνο χάνεσαι
για μια στιγμή δε σ 'εχω..
τα σφίγγω να μη βλέπω,
και τότε μόνο χάνεσαι
για μια στιγμή δε σ 'εχω..
Και ξαφνικά, λές κι έλαμψε
η αλήθεια στο σκοτάδι,
τώρα το βλέπω καθαρά
δεν είσαι εγώ, είσαι άλλη.
η αλήθεια στο σκοτάδι,
τώρα το βλέπω καθαρά
δεν είσαι εγώ, είσαι άλλη.
Εισαι η σκιά του πόθου μου
είσαι μια ερινύα,
με τυραννάς, ζαλίζομαι
κι ακόμα είσαι μία..
Σε λίγο γίνεστε πολλές
αμέτρητες, τί πόθος!
Tρέχω, τρέχω ασταμάτητα
μα μάταιος ο κόπος..
είσαι μια ερινύα,
με τυραννάς, ζαλίζομαι
κι ακόμα είσαι μία..
Σε λίγο γίνεστε πολλές
αμέτρητες, τί πόθος!
Tρέχω, τρέχω ασταμάτητα
μα μάταιος ο κόπος..
Πίνακες: Stanislav Sugintas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου