Δακρύζει ο ουρανός

Ποίηση Γιάννης Παππάς

Δακρύζει ο ουρανός
Θαρρείς τη γη ερωτεύτηκε
Κι αφήνει εκεί κάθε του δάκρυ
Έτσι ένα χάδι σκέφτηκε

Να ξεδιψάσει να γευτεί

Τη γεύση απ' το φιλί του

Καθώς το δάκρυ κύλησε

Απ' το στόμα στην καλή του

Δακρύζει η νύχτα και η πνοή

Απ' τον αναστεναγμό του

Βοριάς στη γη μπερδεύτηκε

Στον κόρφο τον δικό του

Της στέλνει χάδι το πρωί

Με τ ου ήλιου τις αχτίδες

Κόβει κομμάτια την ψυχή

Μικρές ψυχοσταλίδες

Σύννεφο άσπρο φωτεινό

να το 'χει σκέπασμα της

κι όταν θα βρέξει απ' τον καιρό

να 'ναι ξεδίψασμα της

Μέσα στα μάτια την κοιτά

Της γνέφει της γελάει

Ανάβει αστέρια στη νυχτιά

Γλυκά πια της μιλάει

Ήθελε να 'φτανε κοντά

Εκεί τα δυο του χέρια

Να της χαϊδέψει ότι πονά

Να της αγγίξει χέρια

Δε φτάνουν όμως ως εκεί

Τα πλέκει προσευχή του

Κάνει στα γόνατα πληγή

Και κλαίει απ' την ψυχή του

Ένα του βλέμμα στο θεό

Και τ' άλλο προς τη γη του

Παρακαλά για τον καημό

Που πνίγει την ψυχή του

Ζητά να φέρουν άνοιξη

Στα χέρια οι αγγέλοι

Ζητά να κάνουν σύντομα

Τη νύχτα μεσημέρι

Να διώξουνε κάθε καιρό

Την παγωνιά το κρύο

Ν' αγγίξει η γη τον ουρανό

Να γίνουν ένα οι δύο

26/2/13

Ποίηση:Γιάννης Παππάς

http://youtu.be/CNo30draHUc