Ήμουν

Ήμουν ένα αγαπημένο ποίημα
στην τρυφερή αγκαλιά ενός παιδιού
γεννήθηκα
τα δάχτυλά του χάιδευαν τις λέξεις μου
τα δάκρυά του έπλεναν τις σελίδες μου


Έζησα δεκάδες καλοκαίρια
κλεισμένος σε εφηβικά συρτάρια
κάποτε ξεχασμένο
κάποτε τόσο μόνο
κι όμως έσταζα πάντα όλη μου τη δροσιά
σα νά'ταν η πρώτη φορά που με αγγίζαν
ανθρώπων μάτια
κάποτε μ'έκπληξη
κάποτε με λαχτάρα
κι ανάβλυζα πόνο αλλά και λύτρωση
κι ακούραστα φρόντιζα ψυχές με τη σιωπή μου


Με διάβασαν πολλές φορές
Μ'αγγίξανε δεκάδες χέρια
Με φίλησαν χείλη δροσερά
Με φρόντισαν ανάσες Έρωτα
Με γλύκαναν λέξεις αγάπης...
Με ανακάλυψαν
Με παίνεσαν
Με λάτρεψαν


Κι ύστερα
με εκπόρνευσαν
σε ποιητικές συλλογές με στοίβαξαν
σε παγωμένους τάφους εκδοτών
με κλείδωσαν
κι άρχισαν οι αμέτρητες ημέρες δόξας
και θανάτου...


Μυκονιάτης Αντώνης