θυμάμαι τότε...

θυμάμαι τότε
που γραφες και που γραφες
σε γραφεία τελετών ...
διαμαρτυρίες
και πικρές αναζητήσεις
θαμμένες κάτω
απ'το γλυκερό άρωμα
των υάκινθων .
Ύστερα άναβες όλα
τα καντηλάκια
και καθόσουν στο κέντρο.
Τρέχαν  τα δάκρυα αλαφιασμένα
και μούσκευαν άνυδρο στόμα,
ένα ανήμπορο συντριβάνι
καταμεσής στην έρημο.
Μα εσυ με του χεριού σου την ανάστροφη
τα σκούπιζες νευριασμένη.
Έλεγες πως τα δάκρυα κλέβουνε τις λέξεις
και τις κρύβουνε κάτω απο τσίνορα στεγνά.
Μόλις τέλειωνε η μικρή τελετουργία
έπινες τα καντηλάκια ένα - ένα
και μεθυσμένη την αγωνία τρυγούσες
με το κοπίδι που έκοβες στη μέση τα τσιγάρα.
Ολα μισά τ'άφηνες
Μισο τσιγάρο , μισή αγωνία
Μισό δάκρυ, μισός θυμός
Μισή ζωντανή,μισή νεκρή...

Θυμάμαι τότε
Που γραφες και που γραφες
Σε γραφεία κηδειών,
Απελπισμένη ρώταγες
που είναι η λύπη σου θαμμένη...




_ Καλές Γιορτές Φίλοι μου_


Μαρία Ροδοπούλου