Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Μορφές Αγάπης

Μορφές Αγάπης

Κάποια στιγμή με ρώτησε κάποιος τι αγαπάω και γιατί. Αυτή η ερώτηση, αν πραγματικά αγαπάς κάποια πράγματα, δεν είναι δύσκολη. Είναι ωστόσο πολύπλοκη! Θα προσπαθήσω λοιπόν ν’ απαριθμήσω ποιους και τι αγαπάω, αλλά κυρίως γιατί.

Αγαπάω τη μάνα μου γιατί μάνα είναι μόνο μία. Όσες διαφωνίες κι αν έχουμε πάντα τα βρίσκουμε. Χωρίς αυτή νιώθω ανασφάλεια και δεν κάνω βήμα. Την αγαπάω γιατί ήταν πάντα εκεί στα εύκολα και στα δύσκολα. Την αγαπάω γιατί έκανε τα πάντα για να μεγαλώσει εμένα και τον αδερφό μου με αρχές. Την αγαπάω γιατί πάντα με στήριζε σ’ ότι ήθελα να κάνω, γιατί στήριζε το είναι και τα πιστεύω μου. Την αγαπάω γιατί είναι η μία και μοναδική κι είναι η πρώτη αγάπη της ζωής μου.

Αγαπάω τον πατέρα μου γιατί μου έμαθε τι θα πει καλός οικογενειάρχης. Για τον τρόπο που κοιτάζει τη μάνα μου μετά από 37 χρόνια γάμου. Τον αγαπάω επειδή ήθελε πάντα το καλύτερο για ‘μας κι έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να το έχουμε. Γιατί είναι έξυπνος και δημιουργικός και με δίδαξε ότι το να δουλεύεις σκληρά το κάνεις πάνω απ’ όλα για ‘σένα. Τον αγαπάω γιατί βλέπω τη λατρεία και το καμάρι με το οποίο με κοιτάζει. Επειδή ακόμα κι αν δεν πούμε πολλά ξέρουμε τι σκέφτεται ο άλλος.

Αγαπάω τον αδερφό μου όχι γιατί πρέπει, γιατί έτσι νιώθω. Γιατί ξέρω ότι με εμπιστεύεται όσο κανέναν.



Αγαπάω τον πρώην μου γιατί μου έχει προσφέρει μερικές απ’ τις πιο όμορφες και δημιουργικές στιγμές της ζωής μου. Γιατί ακόμα κι αν δεν συμφωνούσε σε ότι διάλεγα δεν μου το έλεγε και με άφήνε ν’ ακολουθήσω το δρόμο εκείνο που εγώ θεωρούσα σωστό. Τον αγαπούσα γιατί με έβαζε για ύπνο, γιατί με πρόσεχε, γιατί δεν μου χάλαγε το χατίρι. Τον αγαπάω γιατί ήταν καλός, συντροφικός, με χιούμορ και παρά το ότι ήταν γκρινιάρης, ήταν ευαίσθητος και ήθελε με όλους να τα έχει καλά.

Αγαπάω τη Έφη γιατί είναι πάντα εκεί χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Γιατί έχουμε μοιραστεί τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές μας. Γιατί ότι και να γίνει ξέρω ότι πάντα θα είναι, ακόμα και για να κλάψω στον ώμο της και ξέρω ότι μπορώ να της εκμυστηρευτώ τα πάντα. Την αγαπάω γιατί ακόμα κι αν έχουμε μέρες να βρεθούμε ή να μιλήσουμε ξέρω ότι η μία σκέφτεται την άλλη. Γιατί όταν μ’ αγκαλιάζει ή με κοιτάζει νιώθω την αγάπη της και την τρυφερή ζεστασιά της. Την αγαπάω γιατί απλά σαν αυτή δεν θα υπάρξει καμία.


Αγαπάω τη Μαριαλένα αν και πολλές φορές κοιτάει πρώτα την πάρτι της, ξέρω ότι είμαι ο μόνος άνθρωπος που του εμπιστεύεται τα πάντα. Που θα ζητήσει τη συμβουλή του ακόμα κι αν δεν την ακολουθήσει. Την αγαπάω για την τρέλα που κουβαλάει και γιατί μερικές φορές όταν έχω προβλήματα, καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζομαι κάποιον να με συμβουλέψει ή να με κρίνει, αλλά κάποιον να μ’ ακούσει. Γιατί όσο χοντροκομμένα κι αν της πω την άποψή μου, καταλαβαίνει τι εννοώ χωρίς να με παρεξηγεί.


Αγαπάω τον Παλαμάκια ( Γιάννη) γιατί από μικρό παιδί είμαι κοντά του. Ακόμα κι όταν είναι μακριά μπορώ να καταλάβω πότε με σκέφτεται. Τον αγαπάω γιατί δεν περιμένει πότε θα τον πάρω εγώ τηλέφωνο. Ξέρει ότι είμαι πηγμένη και το κάνει εκείνος για ‘μένα, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί το θέλει. Τον αγαπάω γιατί δεν με παρεξηγεί και γιατί ξέρει ο ένας για τον άλλο στην πραγματικότητα περισσότερα απ' όσα λέμε.



Αγαπάω όλους αυτούς που έχουν “φύγει”. Γιατί παρά το μικρό ή το μεγάλο τους πέρασμα από τη ζωή μου αποτέλεσαν κομμάτι της. Γιατί με άφησαν να μπω στη δική τους και να προσθέσω ένα λιθαράκι που ίσως κάτι ν’ άλλαξε από τις δικές τους. Γιατί ακόμα κι αν δεν είναι πια εδώ η παρουσία τους με συντροφεύει κάθε στιγμή.

Αγαπάω τη θάλασσα γιατί με γαληνεύει. Γιατί την κοιτάζω κι αποκτάω πάλι την ηρεμία μου. Γιατί με κάνει να πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλύτερα. Γιατί πάντα μετά την τρικυμία έρχεται η μπουνάτσα.

Αγαπάω τη μουσική γιατί με εκφράζει. Γιατί με κάνει να ταξιδεύω και να νιώθω τα πόδια μου να πατάνε πιο δυνατά στο έδαφος. Γιατί με βοηθά να εξωτερικεύω τη χαρά και τη λύπη μου, το θυμό, την οργή, την αγανάκτησή μου και πάνω απ’ όλα την ίδια την αγάπη. Γιατί πολύ απλά με παρασύρει στο ρυθμό της.

Αγαπάω τα βιβλία γιατί κρατάνε το μυαλό μου ξύπνιο. Γιατί κάνουν τη φαντασία μου να οργιάζει και να πλάθει όμορφες εικόνες που ούτε η ίδια η φύση δεν θα μπορούσε. Γιατί με χαλαρώνουν και κάνουν τον χρόνο να περνάει χωρίς καν να το καταλαβαίνω.

Αγαπάω τα παλιά anime γιατί μου θυμίζουν κάτι απ’ τα χρόνια που έφυγαν. Γιατί κάνουν το παιδί μέσα μου να ξυπνάει. Γιατί μου πέρασαν μηνύματα ανεξίτηλα στη μνήμη, όπως ότι ακόμα κι οι σταγόνες τις βροχής μπορούν να σπάσουν πέτρες. Γιατί μ’ αυτά έκλαψα και γέλασα πρώτη φορά και γιατί μ’ αυτά σαν παιδί αντιλήφθηκα πτυχές τις ενήλικης ζωής.

Αγαπάω τη δουλειά γιατί με κρατάει σε εγρήγορση. Γιατί με κάνει να συνειδητοποιώ ότι τίποτα δεν σου χαρίζεται. Ότι πρέπει να διεκδικήσεις για να πετύχεις. Την αγαπάω γιατί δεν τη φοβάμαι και ξέρω πως θα μ’ ανταμείψει.

Αγαπάω όμως και τις διακοπές που με χαλαρώνουν και με παρασύρουν μακριά απ’ τα συνηθισμένα. Γιατί με οδηγούν σε νέα μέρη και κατ’ επέκταση σε νέους ανθρώπους.



Αγαπάω τη Μυτιλήνη γιατί είναι το πιο όμορφο μέρος που έχω δει. Γιατί καταφέρνει να με καθηλώνει και να με κάνει να σκέφτομαι ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο όμορφος απ’ όσο δείχνει.



Αγαπάω το θεό γιατί έφερε στο δρόμο μου ανθρώπους και καταστάσεις που με βοήθησαν να καταλάβω πια πραγματικά είμαι.

Αγαπάω πάνω απ’ όλα την ίδια τη ζωή, γιατί μέσα απ’ τα καλά και τα άσχημα, τα εύκολα και τα δύσκολα, τα σωστά και τα λάθος, με έμαθε να κάνω επιλογές, να δέχομαι συνέπειες, να διεκδικώ και να κερδίζω.

Και σίγουρα αγαπάω κι άλλο κόσμο κι άλλα πράγματα θα έπαιρνε όμως πολλές σελίδες για να τα περιγράψω. Ίσως κι αυτούς κι αυτά που ανέφερα να τ’ αδίκησα με τα λόγια γιατί πολύ απλά κάποια πράγματα δεν περιγράφονται με λέξεις.

Και τελικά ποια είναι η ουσία;
Ν’ αγαπάς όλο τον κόσμο! Ν' αγαπάς το κάθε τι μικρό κι ασήμαντο. Είτε είναι καλός είτε είναι κακός μαζί σου κάτι σου προσφέρει. Προσθέτει ένα ακόμα μάθημα στον κύκλο της ζωής σου. Και πρέπει αν είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό! Γιατί από κάθε τι μικρό μπορεί να κερδίσουμε κάτι μεγάλο χωρίς καν να το καταλάβουμε. Εσείς τι και ποιους αγαπάτε πραγματικά; Αν το σκεφτείτε θα δείτε ότι είναι πολλοί και πολλά


Stelinaki 2/1/2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου