Γιατί τα αδύνατα χωρίς το άλφα είναι δυνατά!!

Γιατί τα αδύνατα χωρίς το άλφα είναι δυνατά!!

Δοκίμασα τι γεύση έχει το όνειρο. Και μου άρεσε. Πολύ. Κι έτσι άρχισα να ονειρεύομαι. Ξανά. Από την αρχή.

Με τρώγανε τα ρούχα μου, κι αποφάσισα να τ'αλλάξω. Έβαλα όλα μου τα λάθη στο τσεπάκι μου, τα σφράγισα με αγάπη και ξαναρχίζω. Από την αρχή.

Αντί να συμμορφωθώ, αποφάσισα να μεταμορφωθώ. Θα βάλω εγώ τους κανόνες στη ζωή μου. Τη δική μου. Μοναδική μου.

Έβαλα φτερά και μαθαίνω να πετάω. Πέταξα το παρελθόν και έταξα στην ψυχή μου μέλλον. Μάλλον με θέλανε μελλοθάνατη, αλλά εγώ, είμαι αθάνατη. Όπως και η ψυχή μου.

Και όλα τα απίθανα μοιάζουν τώρα δυνατά. Δυνατή εγώ, ακριβώς όπως δεν με θέλουνε. Θέλησα να πιάσω ουρανό και σήκωσα τα χέρια ψηλά. Δεν τον φτάνω όμως. Κι επειδή δεν θα κατέβει, θα ψηλώσω. Ποιοι είναι όλοι αυτοί που ξηλώνουν τα όνειρά μας;

Κι επειδή δεν με ενδιαφέρει, είπα να μάθω ποια είμαι εγώ. Που διαφέρει. Και θα φέρει την αλλαγή. Γιατί τα αδύνατα χωρίς το άλφα είναι δυνατά. Και μπορώ και χωρίς αυτούς. Έχω τον εαυτό μου. Όλο δικό μου.

Απομακρύνθηκα από την εικόνα και αντί για πρωταγωνίστρια έγινα σκηνοθέτης. Όχι θήτης. Έπλασα την ιστορία μου γεμάτη αγάπη και φως και ξεκίνησα να τη ζήσω. Να με αναστήσω. Να με στήσω εκεί που θέλω. Εκεί που μου αξίζει, μου ψιθύρισε ο Θεός. Θεϊκό το όνειρο. Που γίνεται πραγματικότητα. Με δική μου σκηνοθεσία. Και στην πρώτη προβολή, σαν θεατής, θα χειροκροτήσω με την ψυχή μου. Κι Εκείνος, θα μου κλείσει το μάτι και θα μου χαμογελάσει. Κι ουρανός το ίδιο. Γιατί η ζωή δεν έχει ταβάνι, αρκεί να κοιτάζουμε ψηλά. Και να μάθουμε πως τα ψιλά γράμματα έχουν σημασία, κι όχι οι τίτλοι. Του τέλους. Η ταινία έχει σημασία.

Αφού έχω το κλειδί θα ξεκλειδώσω την πόρτα. Και θα την ανοίξω να μπει φως. Ορθάνοιχτη ν'ανασάνω. Γιατί έτσι, δεν θέλω να πεθάνω. Αν έχω μια ζωή, θέλω να δω απ'έξω. Μια ζωή παθαίνω. Και μαθαίνω. Ώρα να παίξω. Να δω παραέξω. Να γίνω παιδί. Γιατί παιδεύτηκα πολύ.

Θα μετακομίσω. Από το μυαλό μου που το ελέγχουν και δεν το ελέγχω στην καρδιά μου. Που είναι μεγάλη. Και χωράει όλον τον κόσμο. Και τον βλέπει διαφορετικά.

Εκεί που πήγα κυβερνά η αγάπη. Δεν είναι λυπημένη αλλά λυπάται. Μπορεί να πονά αλλά συμπονά. Εκεί έχει μόνο ήλιο. Ζεστούλα και χαμόγελα.

Είπα να γελάσω με την ψυχή μου. Μου αρέσει η παρέα της.

Εκεί που πήγα ρέουν άφθονα κρυστάλλινα νερά. Και δεν χρειάζεται να βάλω πια νερό στο κρασί μου. Έχω γερή κράση. Και αντέχω για να έχω.

Θέλω να γευτώ το όνειρο ολόκληρο. Με πόνεσε ο κλήρος. Είπα να μην παίξω άλλο έξω γιατί κρύωσα. Όσα είδα με τα ίδια μου τα μάτια πόνεσαν. Κι έτσι τα κλείνω και ανοίγω την πόρτα της καρδιάς.

Εκεί που πήγα αισθάνομαι ένα αεράκι να με χαϊδεύει μέσα κι έξω. Έξω από εδώ φώναξα στο ψέμα και με αγκάλιασε η αλήθεια. Η ύλη, άυλη, σαν μουσική. Η εικόνα να χορεύει. Κι ο κόσμος μοιάζει με χορογραφία.

Θα γράψω τη μουσική. Και θα τη σιγοτραγουδήσω. Κι όταν φτάσω στο ρεφραίν θα δυναμώσω.

Θα φωνάξω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Δημιουργό, που μου δημιούργησε την ανησυχία για να μεγαλουργήσω.

Και δεν θα αργήσω. Είναι υπόσχεση. Στην κατάσχεση.

Τώρα πια έχω σχέση με τον εαυτό μου. Αγάπης. Ερωτική.

Τέρμα οι ερωτήσεις.

Όλες οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα σου.

Αρκεί να μετακομήσεις κι εσύ.

Στην καρδιά σου...