Ξέρω μια γυναίκα...

Ξέρω μια γυναίκα...

  Ξέρω μια γυναίκα που φοβάται τους καθρέφτες. Τους αποφεύγει όπως ο διάολος το     λιβάνι.    Ακόμα και όταν περπατάει στο δρόμο δεν σταματάει ποτέ σε βιτρίνες. Φοβάται μην την μαγγώσει ο ευατός της μέσα απο τη βιτρίνα. Ανέμελη σεργιανάει στο δρόμο της ζωής. Χαμογελάει, κάποιες φορές γελάει κιόλας δυνατά, γλεντάει, ταξιδεύει, λέει πως ζει. Μονάχα ένας φόβος σκιάζει τις μέρες της, ενίοτε και τις νύχτες της. Μην βρεθεί μπροστά της κανένας καθρέφτης και την φτύσει κατάμουτρα. "Τί κάνεις; Πόσο ακόμα θα περιφέρεσαι έτσι ψεύτικη και φοβισμένη; Κυρίως φοβισμένη."
  Ξέρω μια γυναίκα που φοβάται τους καθρέφτες.

 (c) Νεφέλη Π.Ζ.