O θυμός μου είναι ζώο ιερό

O θυμός μου είναι ζώο ιερό
Περισσεύει και μουγκρίζει σαν θεριό


Με οινο-πνεύματα ακριβά
Απ’τα χείλια κρέμεται
Δεν τον πιάνουν τα παυσίπονα σωρό

Θεραπεύεται μονάχα με αϋπνία
Ηρεμεί στα τελευταία τα θρανία
Θρυμματίζει παξιμάδια στην κηδεία
Και σχολάει στην απεργία


Ο θυμός είναι υπερφίαλος Ρομπέν
Φτύνει σάλια με ρομαντικό Σοπέν


Ο θυμός μου είναι ζώο ζοφερό
Τον διαλέγω και γι’αυτόν παραληρώ


Η αρχαία του ψυχή φεγγοβολά
Και ποτέ ποτέ ποτέ δεν με πουλά
Βoτανάκια που γιατρεύουν
Και τσιγάρα που ηρεμούν
Ο θυμός τα καταπίνει
Για να πει σεβιγιορούμ

Τις ευφρόσυνες κατάρες όλες
Τις αφομοιώνει
Και γκρεμίζει ευλογίες
Σταθερά από το μπαλκόνι

Στις αρμονικές του ώρες
Που διπλά σκηνοθετεί
Αστρικές συνωμοσίες
Συμφωνίες αθετεί
Ε-υ-φευρίσκει αποδέκτη
Εκλεκτό κι αφηρημένο
Κάθετα επιλεγμένο
Σύζευξη δυσανάλογη
Ιδανική και άλογη


Ο θυμός μου είναι ζώο καθαρό
Και βροντά όπως το σήμαντρο
Σε Μεγάλο Εσπερινό


Τον κουρδίζω σαν τσιγάρο
Κάτω από το μπλε φουγάρο
Τον κοιμίζω σαν μωρό
Και τον θέλω αστραφτερό
Κάτω κάτω στο φουρό
Με θέρμη απαράμιλλη
Τοτέμ τον κάνω και τον προσκυνώ

*[αναδημοσιευμένο]