πρίκουελ-σίκουελ-sexus
Στο πρίκουελ των ελαστικών τσιμέντων που ανοιγοκλείνουν
Στα σώματα της εφεδρικής μου κατάνυξης
Μέσα σε ανεξίκακες τσέπες που ανάμεσά τους ψηλώνω
Μεγαλύνομαι-γίνομαι γυναίκα
Συχνά αφυδατώνομαι από κείνο το λυκίσιο sexus
Τις Μεγαλύτερες Παρασκευές
Είμαι αλλεργική στα διαλύματα χλόης
Στα ψάρια που αντιγράφουν τις σιωπές μου
Και παραδίδουν την παραχάραξη
Σε λευκή κόλλα άχρηστη κατά τη διάρκεια
Της αφής
Θα σε ξαναζήσω κάποτε με σίκουελ υστερία
Κάθε βροχή κάθε αέρα κάθε διαμελισμένο μόριο
Επώνυμη και βαθαίνω ανώνυμη θα συρρικνώνομαι
Πλαστογραφημένη απορρίπτω
Με δανεισμένες αφορμές απ’το απόρρητο σύνορο
Ξέρω σε ποια φωλιά του έαρος βουλιάζουν τα χελιδόνια
Σε ποια σακουλάκια χώματος αναπαύεται η νοσταλγία
Από χρόνια που κατεβαίνουν να μας χαζέψουν
Ερμαφρόδιτα
yeap!
Σεντονάκια τα ρήματα και καμένα χρώματα
Στο ακρόπρωρο ενός γλιστρήματος
Η ουρά είναι το σημείο κακοποίησης των πυραμίδων
Αφού μέχρι κι ο θεός μου υποσχέθηκε ότι
Θα κόψει το τσιγάρο και καπνίζει σαν Ετρούσκος
Στο άναστρο στερέωμα την ώρα που ακοίμητη
Η άβυσσος δίχως λόγια θα νανουρίζει τα τσιμέντα
Αυνανισμένοι πάπες θα συζητούν ανέμελα
Τον κλασικό ρυθμό των κιόνων
H φωνή σου παραγεμισμένη με Ήλιο
Θα με ρίχνει ψηλά πολύ ψηλά πόσο πολύ ψηλά
Στo sexus plexus nexus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου