Κι αν έχω κάψει ότι σε θυμίζει..& αν έχουν κλείσει τις καρδιάς μου οι πληγές..πάντα σε γυρνάει κάτι απ'το χθές..& αν έχω σβήσει όλα τα σημάδια...

Κι αν έχω κάψει ότι σε θυμίζει..& αν έχουν κλείσει τις καρδιάς μου οι πληγές..πάντα σε γυρνάει κάτι απ'το χθές..& αν έχω σβήσει όλα τα σημάδια...

Τελικά το να τακτοποιείς το σπίτι δεν είναι και τόσο ανώδυνο σπορ...
κρύβει κινδύνους που δεν μπορείς να φανταστείς...
έτσι εκεί που καθάριζα τα συρτάρια από χρόνων παλιές μαζεμένες μαλακιούλες, να σου στον πάτο το αντικείμενο που θα με γύριζε ...πολύ πίσω...5 χρόνια πριν...

"καλά ταξίδια μάτια μου στις θάλασσες του κόσμου - 27/03/2004" έγραφε πάνω στο αυτοκόλλητο η κασέτα που ανακάλυψα 5 χρόνια μετά την εγγραφή της και που ποτέ δεν κατάφερα να στην δώσω. Ποτέ δεν την άκουσα. Χάθηκε έτσι ξαφνικά όπως την έγραψα. Έκανα το σπίτι άνω κάτω για να την βρω. Ακόμα αποτελεί μυστήριο το πως βρέθηκε μέσα σ' εκείνο το συρτάρι πίσω και κάτω από παλιά περιοδικά, λογαριασμούς, γράμματα, παλιούς φορτιστές κινητών και ευχετήριες κάρτες από τις ξαδέρφες μου στην Αυστραλία.

Τα μάτια μου άστραψαν όταν την είδα...ναι ήξερα τι ήταν...ήξερα για ποιον την είχα γράψει...δεν ήξερα όμως πως βρέθηκε εκεί και γιατί μου φανερώθηκε μετά από τόσα χρόνια...

την έβαλα στο κασετόφωνο...

η φωνή του Μητροπάνου γέμισε το δωμάτιο στο "λούνα πάρκ" από την "παράγκα του αιώνα" του Θάνου Μικρούτσικου και συνέχισε με τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου...(καταπληκτικά κομμάτια)

κάθε τραγούδι και μια ανάμνηση...εσύ θυμάσαι άραγε;

νύχτες ολόκληρες…. να σκέφτομαι πότε θα έρθει η επόμενη μέρα να έρθω στο σπιτάκι σου στα Πετράλωνα να σε δω κι όμως τότε για μας ο κόσμος όλος ήταν δικός μας...
να γελάς με τα αστεία μου...να με κοιτάς στα μάτια και να νοιώθω βασίλισσα του κόσμου...
ατέλειωτες βόλτες αγκαλιά κάπου μέσα στο Θησείο ...
ατέλειωτα χιλιόμετρα μόνο για να σε δω...να κοιμηθούμε μαζί και να φύγουμε το πρωί ο καθένας στη δουλεία του...
ένας ερωτάς που παίχτηκε σε πολλές πράξεις και που τελείωσε ξαφνικά όπως ξεκίνησε...

γαμώτο...γιατί οι όμορφες στιγμές της ζωής μας τελειώνουν κάποτε;

δεν σου το είπα ποτέ, όμως εσύ ήσουν ο πρώτος μου ερωτάς, ο μεγαλύτερος και ο πιο αληθινός...

μακάρι να μπορούσα να σου το πω...έστω και τώρα...

μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τα χρόνια πίσω...

μακάρι να είχαν συμβεί διαφορετικά τα πράγματα...

μακάρι...

να σαι καλά όπου κι αν είσαι...

Αναρτήθηκε από Stelinaki στις 10:51 π.μ.