Γράμμα 15: Nα το θυμάσαι..Tο όνομά της ήτανε κόλαση

Γράμμα 15: Nα το θυμάσαι

Τριάντα τόσα χρόνια πάνω μου σέρνεται
της μοίρας κοφτερό μαχαίρι
ακόμα και αν ψηλαφητά την κόψη του αγγίζω
μαστιγωμένα και ματωμένα θα δεις τα χέρια μου
πουλιά κυνηγημένα στην καταιγίδα
τρέχοντας την πληγή να κλείσουν.
Με τις σταγόνες τις βροχής
ακροβατώ στις άκρες των χειλιών σου
καθώς το γαλάζιο τ' ουρανού
γίνεται γκρίζο
το φως ήταν δικό σου ή του φεγγαριού;
της γης το άρωμα δικό σου;
Αφήνω το στερημένο απ' τη μορφή σου
βλέμμα να σε ψάξει
τα κουρασμένα μου χέρια ανοίγω
καρτερούν τη φλόγα σου
αγάπη μου
και σαν το κερί που σιγολιώνει
την ατσαλένια κόψη του μαχαιριού
πιστεύω θα λυγίσει.

Θυμάσαι;
πάνω στο στο σταυροδρόμι της μοναξιάς
τη ρίζα της αγάπης μας φυτέψαμε
χειμώνες και ρέματα αν πάνω της διαβήκαν
κατάχαμα δεν έπεσε.
Ο κήπος της ψυχής ολάνθισε
τα κρίνα χαμογέλασαν
κι όταν ακούστηκε η φωνή σου
ολόκληρος σείσθηκα
μόνο τα αγκάθια των ρόδων έμειναν
για να πληγώνουν τις πατούσες μας
όμως το ξέρεις  πως δίπλα σου στέκομαι
και στη ζωή θα έχεις σύντροφο ανδρείο.

Αγάπη χωρίς εσένα
δεν μπορεί να σταθεί
μέσα μου.


Να το θυμάσαι…

8/12/12

Tο όνομά της ήτανε κόλαση

Το όνομά της ήτανε κόλαση
γραμμένο στις καυτές κόκκινες λάβες
με πυρωμένο σίδερο χαραγμένο στην καρδιά του
όλα κόλαση
τα χρόνια που ζούσε δίχως της
τα χρόνια που ίσως έρθουν χωρίς αυτήν

ποτέ αιώνια δεν θα καίει τόσο
της αγάπης η κρυφή θυσία
σκοτεινή και ανείπωτη κόλαση
σημαδεμένες ώρες από διαβόλους και δράκους
λύγισε το θάρρος
ο πόθος θέριεψε
μήτε βουνά δεν έβλεπε
μήτε ένα δέντρο
δεν του χρειάστηκαν δυο μάτια
τη νύχτα μόνο φάνηκε
πως έβρισκε το δρόμο

το κόκκινο φως ήταν βαρύ
χόρευαν οι φωτιές
σκοτείνιαζαν τα πρόσωπα
κόλαση όλα κόλαση
ερειπωμένοι θεοί
στέκονταν στα κόκκινα ποτάμια
πενθώντας το βράδυ
εκείνος περνούσε αιώνες
στη σκοτεινή σπηλιά
ένας λύκος φλεγόμενος
με τον ίσκιο του κακού στο προσκεφάλι
βαριά πέφταν τα βέλη πάνω του
κόκκινος κυνηγός πρόβαλε από τη φωτιά
από νυχτερίδες περικυκλωμένος
όρμισε να φύγει μέσα από το σκοτάδι

όταν τον είδε ο ήλιος
γλυκά μαρτύρια τυράννησαν τη σάρκα του
την αγάπησε βαθύτερα

Γράμμα από τον Dark13Sun