Αχ! Αγάπη μου..
Δεν υπάρχει μέτρο
να μετρηθείς.
Μήτε καλούπι
στο σύμπαν να χωρέσεις.
Ούτε ζυγός η αξία σου
να ζυγιστεί.
Στην καρδιά μου
δεν ήλπιζα ν' αντέξεις.
Στο άπειρο ζητώ
το μέγεθός σου να δείξω.
Αμύθητους θησαυρούς
γυρεύω να κρύψω.
Την απόλυτη αίσθηση
αναζητώ να με νιώσεις.
Ίσως να είμαι τυφλή
αλλά μην μου θυμώσεις.
Ζούσα καθημερινά
στην ορφάνια.
Χαμένη κι εγώ
μες στα αζήτητα.
Φώλιαζα την ελπίδα
στην αφάνεια.
Μ' ελάχιστα ήμουν
κι ασήμαντα.
Ήρθες μια μέρα
σαν άνεμος καυτός.
Έδιωξες την παγωνιά
της καρδιάς μου.
Ήρθες σαν αντανάκλαση
του ήλιου φως.
Πήρες τους φόβους
απ' τα όνειρά μου.
Αντάλλαξες τον πόνο μου
με την χαρά.
Στο πλευρό σου έκανες
χώρο να πλαγιάσω.
Ξεδίψασες τα χείλη μου
με δυο γλυκά φιλιά
Φτερά αγγέλου φόρεσες
εμένα να σκεπάσουν.
Ζεστή ανάσα
στην πνοή μου έδωσες.
Τα βήματά σου
είναι πλάι στα δικά μου.
Μέσα στο τούνελ
του μυαλού μου πέρασες.
Πολέμησες μ' όλα
τα διλλήματά μου.
Στη γειτονιά μου
ο έρωτάς σου κατοικεί.
Στου νου μου την πόλη
μπαινοβγαίνεις.
Στο όνειρό μου
κάθε βράδυ είσαι εκεί.
Στις σκέψεις μου
της μέρας ταξιδεύεις.
Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Poem by, toxotina73
Πέμπτη, 18 Οκτωβρίου 2012
Λαβύρινθος του Έρωτα
Απόψε θα σεργιανίσω
μες στης μνήμης το βυθό.
Βουλιάζω ως στο λαβύρινθο
την έξοδο να βρω.
Ένα μυστήριο κρύβεται
σε κάθε πέρασμά του.
Πολλά χαμένα όνειρα
χώρια τα μυστικά του.
Στο χάος μόνη μου γυρνώ
λάθη να διορθώσω.
Να βγουν από την πλάνη τους
να τα ελευθερώσω.
Ακόμη μια συνάντηση
χρωστάει η λογική.
Για όλες τις συνέπειες
να μου απολογηθεί..
Οι σκέψεις μου ναυάγησαν
ο κόσμος μου στενεύει.
Για μια καλύτερη ζωή
φεύγει και δραπετεύει.
Στο φως της αγαλλίασης
στην αγάπη, που γελά.
Στο βωμό της φαντασίωσης
που ο πόνος μου, περνά.
Εκεί εκπέμπει δύναμη
που ρέει στην ψυχή μου.
Διαλύεται η κούραση
που κρύβει το κορμί μου.
Τα πέλματά μου χώνονται
βαθιά μέσα στην άμμο.
Τα ποιήματά μου δένονται
στον ουρανό επάνω.
Στην πύλη των ονείρων μου
εσένα αντικρίζω.
Ζαλίζεται η πένα μου
τα μάτια μου δακρύζουν.
Μάλλον θα ονειρεύομαι
ή θα έχω τρελαθεί.
Στέκεται εκείνος δίπλα μου
η έκφραση γνωστή.
Μη μ' αφήσεις πάλι εδώ
μονάχη λυπημένη..
Πλάι σου ζήτησα να ζω
μορφή μου αγαπημένη.
Απ' το λαβύρινθο θα βγω
μια μέρα να θυμάσαι.
Δυο λόγια πρέπει να σου πω
κοντά μου, πάντα θα 'σαι.
Στο άγγιγμα του Έρωτα
στου δειλινού το χρώμα.
Στο μονοπάτι της σιωπής
και ότι μου πεις ακόμα.
Στης αγάπης, τα τραγούδια
στις σταγόνες, της βροχής.
Θα 'μαι εκεί, όταν θελήσεις
στα Ταξίδια, της ψυχής.
Στου χρόνου πάντως τον καιρό
η απουσία σου αισθητή.
Τους στίχους όλους εκτελώ
αν μέσα τους, δεν είσαι Εσύ.
Μη ξεχνάς τον προορισμό..
Ως το τέλος της ζωής..
Σακατεμένο μου μυαλό
το όραμά μου παίρνεις.
Λύνεις το γόρδιο δεσμό
και πίσω με πηγαίνεις._
Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Poem by, toxotina73
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου