Aντίφαση
Εσύ ν’ αναπαύεσαι
στη ζεστή χούφτα της γης
κι εγώ να υποχρεώνομαι
να συνεχίσω.
Σ’ ένα δρόμο μοναχικό.
Εσύ να λάμπεις σ’ άλλους ουρανούς
κι εγώ να προσπαθώ
να μάθω ακόμη τους ανθρώπους,
πατέρα!
24/11/12
Aπόρθητο Κάστρο
Η πένα δάκρυσε
σάστισε και στέγνωσε.
Δεν έγραφε πια.
Τα λόγια φυλακίστηκαν.
Αισθήματα μόνο μείναν
φυλακισμένα
στο απόρθητο
λαβωμένο κάστρο
της καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου