Ποιητική συνουσία
Κι εκεί που φοβάμαι πως με εγκαταλείπει
έρχεται αυτή…
Κυρία!
Με τα τακούνια της
χτυπά ρυθμικά
μικρές κοφτές ενοχές.
Τακ!Τακ!
Τακ!Τακ!
…και νοσταλγώ κάθε στιγμή - αγκαλιά της.
Αυτή με χαϊδεύει, μα εγώ ασελγώ μέσα της.
Δεν είναι εκδίκηση.
Λατρεία της έχω, μα την βιάζω.
Έτσι, για να θυμάμαι την αμαρτία μου,
που τόλμησα να την αγγίξω.
Έρχεται αργά το βράδυ,
η Ποίηση.
- mips -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου