Οι τελευταίες επιθυμίες # Μουράο Φερέιρα Ντάβιντ

Οι τελευταίες επιθυμίες # Μουράο Φερέιρα Ντάβιντ

Άσε πίσω σου το λουλούδι,
Το θάνατο στο συρτάρι.
Και το χρόνο στο σκαλί.
Το ξέρεις το σκαλί:
Είναι το έβδομο
Αμέσως μετά το κατώφλι
Που τρίζει στα βήματα
Που χρησίμευε για κρύπτη
Στα ελαφρά τσιγάρα
Που καπνίζαμε κρυφά...
Άσε πίσω σου το λουλούδι.
Μη διαμαρτύρεσαι. Άσε
Το χρόνο σ' αυτό το σκαλί,
Το θάνατο στο συρτάρι.
Το ξέρεις το συρτάρι:
Είναι το πρώτο αριστερά,
Που φυλάμε κλειστό.
Ποιος πέταξε το κλειδί
Μια μέρα απ' το παράθυρο;
Στη μισητή πάλη,
Όπου καίγονται ακατάπαυστα
Τα παγιδευμένα πορτρέτα!
Άσε πίσω σου το λουλούδι.
Το λουλούδι; Ποιος το ξέρει;
Ούτε εσύ, ούτε εγώ. Κανείς.
Άσε πίσω σου το λουλούδι.
Όχι, μη λες τίποτα. Άκου.
Δεν ακούς το σκαλί;
Ποιος ανεβαίνει το σκαλί;
Πόσο αργά είναι τα βήματά του!
Τόσο αργά, που το ανέβασμά του...
Όχι μη λες τίποτα. Άκου:
Είναι, χωρίς αμφιβολία, κάποιος,
Κάποιος που έχει το κλειδί.
Άσε το λουλούδι πίσω σου.






(Από την "Ανθολογία Πορτογαλικής Ποίησης) Εισαγωγή-Μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης, Εκδόσεις ροές, Αθήνα, 2008.)

Η βιογραφία του Μουράο Φερέιρα Ντάβιντ