Οταν η φύση έχει κέφια...

Σκοτείνιασε, νυχτώνει.....

Η ημέρα όμως ήταν υπέροχη.....

Αύριο λένε ο καιρός θα χαλάσει.
Μέχρι τότε όμως....

Κάποιες μέρες σαν την σημερινή όταν ξυπνώ μπορώ να δω αυτή την ανατολή!

Κάποια λεπτά πριν βγει ο ήλιος κάθομαι με την κούπα του καφέ και κοιτάζω τον τεράστιο αυτό καμβά.

Οταν η φύση έχει κέφια βλέπω τέτοιες ανατολές.

Και νοιώθω τόσο τυχερή και ευτυχισμένη..!!

Σε κάτι τέτοιες στιγμές βρίσκεται η ευτυχία, για μένα....

Λυπάμαι όσους δεν μπορούν να το καταλάβουν!

Οχι εκείνους που δεν μπορούν να δουν αυτό που βλέπω....

Αλλά αυτούς που πάντα ψάχνουν το καλύτερο.

Χάνουν τη στιγμή επειδή θα μπορούσαν να δουν την ανατολή από ένα ωραιότερο μέρος.....

Πάντα θα υπάρχει το πιο όμορφο...

Μα η ζωή είναι τόσο μικρή....

Δεν αξίζει να ζεις ψάχνοντας το.

Ετσι χάνεις το παρόν!

Εγώ θα ζήσω την ευτυχία της στιγμούλας μου!

Θα κοιτάξω την ανατολή που μου προσφέρεται!

Θα ζεσταθώ στον ήλιο του Νοεμβρίου!

Οπου και για όσο μπορώ.

Αλυσίδα στιγμών είναι η ευτυχία.

Και κάτι τόσο όμορφο, σε κάνει ευτυχισμένη!

Είναι η πρωινή ομορφιά, το πρωινό χαμόγελο....

Ξεκινά όμορφα η μέρα!

Αναρτήθηκε από serenata στις 6:20:00 μ.