Τετάρτη, 11 Μαρτίου 2009
Τα πράγματα που ζουν από τον χαμό...
Συναντάμε κόσμο όπως πορευόμαστε.
Ανταλλάσουμε βλέμματα,
Χαμόγελα ευγενικά,
Δύο υποχρεωτικές κουβέντες.
Για να προσπεράσουμε και να τα πετάξουμε κι αυτά
Αμέσως στο κάδο της λησμονιάς.
Υπάρχουν μάτια όμως που από το πουθενά εμφανίζονται μια στιγμή
Εμπρός μας.
Βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν :
«Εδώ θα μείνεις» ή «Σε περίμενα»
Μη φοβάσαι μωρό μου
Θα σε σκέφτομαι όπου να΄μαι
Μη φοβάσαι μικρό μου
Η νυχτιά μαζί θα μας πάρει μακριά...
Θα σε σκέφτομαι όπου να΄μαι
Μη φοβάσαι μικρό μου
Η νυχτιά μαζί θα μας πάρει μακριά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου