Στιγμή άπνοιας,στον αγνωστο,για σενα ποιηση,αινιγμα

Στιγμή άπνοιας

Μετά από την εγκατάλειψη τι άλλο να προσμένεις;

Κρεμάστε επιτέλους μια πινακίδα « Κατεδαφιστέον» 

να ξέρουμε κι εμείς οι έγκλειστοι πώς θα φερθούμε!

-mips-

Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου 2012

Στον άγνωστο Χ.

Σ’ ένα φτηνό ξεκοιλιασμένο στρώμα

μου πήρες σώμα, αίμα, δέρμα…

θνητέ μου έρωτα … …

χαρίσματα σου!

Μου άφησες τουλάχιστον στο χέρι την ψυχή..

-mips-

Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου 2012

Για Σένα Ποίηση…

Σε ανασάλεμα της πρώτης σκέψης 

Έρχεσαι Εσύ, Τέχνη της Ποιήσεως… 

Μέθης συναπάντημα 

που ξεριζώνεις οργασμούς της θλίψης 

Ακολασίας παραμιλητό 

που συγχωρείς σπασμούς της μνήμης 

Νεκροφιλήματος αγίασμα 

που αγγίζεις των ζωντανών τις σάρκες 

Αμαρτίας προσμονή 

που καθαγιάζεις των ψυχών το θρήνο 

Νόστος μεταμέλειας 

που συνεπαίρνεις των ερώτων πάθη 

- Άβυσσος η ψυχή των Ποιητών… 

- Αβυσσαλέα εσύ της Τέχνης Ποίηση 

Φύλαγε τα παιδιά σου… 

-mips-

Τετάρτη, 8 Φεβρουαρίου 2012

Αίνιγμα

Στον ναό της ψυχής μου σε συνάντησα 

Στον θρόνο της ύπαρξης μου σε ύψωσα

Ως κάτοικο της ανάγκης μου σε λάτρεψα

Ως αθάνατο Θεό στη μήτρα μου σε κυοφόρησα

Έσκυψα και προσκύνησα 

στη γωνία των χειλιών σου φιλί προδοσίας

και μετά ανάμεσα στα στήθια μου

στους χτύπους της καρδιάς μου

σε σταύρωσα και σε αποκαθήλωσα

για να λυτρωθώ από το αίνιγμα :

«Δική σου η Ανάσταση ή δική μου τελικά;»

-mips-

Αναρτήθηκε από Ioanna mips