Λαγνεια της νυχτας..
Ζυγωνει η νυχτα απο το παραθυρο μου
καθως βαζω για υπνο την ανησυχια της μελανχολιας μου..
και το αστερακι υγροποιημενο ρεει οπως το μελι
με αισθησιακη επιστρωση στο σωμα μου
και με αναφλεξη αφηνει
μια λαμπερη σπιθα μεσα στη λαγνεια μου..
και το φεγγαρι διαλυμενο
διαπερνα τις αισθησεις μου σαν ενα ασημι ζαχαρινη ναρκωτικο
σαν καψαλισμα στην αντιληψη μου
με τις υποβοσκουσες ψευδαισθησεις του ερωτισμου..
αλλα το φεγγαρι ειναι σαν γυναικιος πειρασμος,
μυριζε γλυκα η ουσια του αφηνοντας μου την γλυκαδα
τις λαγνειας στα ρουθουνια μου
και μου αφησε τη νυχτα που εμφανιστηκε και παλι
στο παραθυρι μου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου