Ε ρ ω τ ι κ ή ε μ π ε ι ρ ί α

 


3/6/89
Το πανσέληνο πάθος
έσβησε
στη συντριβή
των δακρύων
της έρημης νύχτας.


31/1/88
Αλλότριο τριαντάφυλλο
λουσμένο το φεγγαρόφωτο,
στην πανσέληνο του προσώπου σου
εγκαταλείπεται η ζωή μου.
Ακροβατώ στα σύνορα
μιας περασμένης ελπίδας
αποζητώντας μ' όλη μου την αδυναμία
τη λύτρωση στην αγάπη σου


-/-/90
Έσβησε η Χάρη στην καρδιά μου
κι' είναι όλα θάνατος.
Έπειτα μόνο
το κενό,
τα μάτια της,
και η πανταχού απουσία
του Κυρίου.
Έσβησε η αγωνία μου
βαθιά στο μέλι
της καρδιάς της.


8/3/90
Ο λόγος σου,
χρωματίζει στο θαλασσινό αγέρα
κοράλλια ελευθερίας,
σε συγχορδίες ενός άλλου κόσμου.


6/5/89
Η λαμπρότητα του προσώπου σου
η μουσική ελευθερία των οφθαλμών σου
ο αυγινός αστερισμός της Χάρις σου…
…αγκαλιάζουν θανάσιμα τη μοναξιά μου


23/6/89
Τα μάτια...
δυο σταγόνες χαράς,
πύλες αμέθυστου κάλλους,
ανταύγειες αθανασίας.
Τα χείλη...
άνθος θαλασσινό,
λαμπρά κεράσια φλογισμένα
στο όνειρο της αιωνιότητας.

 

17/2/89
Η ομορφιά σου
φεγγάρι χλωμό
ξυπνά τους παλμούς της καρδιάς μου.
Το κορμί μου διάφανο
στ' άγγιγμά σου
παραδίνεται στο χορό της παρουσίας σου.
Ζωντανεύεις μέσα μου μνήμες
του έρωτα.
Αν ήσουν το πρώτο χαμόγελο μιας μαργαρίτας,
κι' εγώ τ' Απρίλη παρθένος αναστεναγμός,
θα ‘τρεχα με λαχτάρα να κρυφτώ
στις ρίζες τις μυστικές
της καρδιάς σου.

20/4/89
Σειρήνα των ουρανών,
λαχτάρησε η ψυχή μου
να συντριβεί
στους ανοιχτούς βράχους
των άστρων σου.

23/6/89
Αύρα ανοιξιάτικη
της φωνής σου το ζωηφόρο χαμόγελο,
θωπεύει γλυκά τις
ρωγμές της αγωνίας μου.