Ήλιος γίνε και φώτιζε, τα πρωινά τα γιορτινά
Φεγγάρι μου και στόλιζε, με γιασεμιά τα δειλινά
Μια αγκαλιά και κράτα με, στα σκαλοπάτια τα στενά
Ανάσα μου και εισχώρησε, μες τη ζωή μου με φιλιά
Όνειρο και τραγούδησε, της μοναξιάς τη λύπη
Αστέρι και ξενύχτι μου, άνοιξης καρδιοχτύπι
Βροχή το απομεσήμερο, μύρωνε τη ζωή μου
και τον χειμώνα ζέστενε, να λιώνει το κορμί μου
Σύννεφο μεταξένιο μου, λιμάνι και ταξίδι
πέτρας γυμνής που έριξα τη νύχτα σε μια λίμνη
Δάκρυ κρυφό, λυτρωτικό, πάθος και απουσία
μιας αλησμόνητης ευχής, γίνε η μελωδία..
L.N.E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου