"Πως και να πω στον ουρανό να πάψει να δακρύζει,
τη θάλασσα σταλαγματιές για σένα να γεμίζει.."
Φεγγάρι σβηστό
Από την άλλη γύρισε
κι άφησε στέρφα τη νύχτα
Χωρίς εραστή ο ουρανός απόψε..
Σε μένα έφτασες
Όστρακο το κορμί σου,
μ΄ έκλεισε μέσα του
Διαβάζεις τα θέλω
που έγραψα στο βυθό
με της σιωπής τους κώδικες
Το δέρμα ξυπνά
Αναζητά τροφή από χάδια νωπά
Χείλη αφυδατωμένα, πρόθυμα,
για σένα μόνο
Ως τη στιγμή που χανόνται οι πόθοι
στη ζούγκλα των αισθήσεων
Αγρίμια που μας κατασπαράζουν
Σάρκα με σάρκα τώρα
και τα χέρια ενωμένα..
Φυσούν οι ανάσες του ανέμου
στο στήθος μου
Ανθίζει η φωτιά και καίει επιθυμίες στεγνές,
πολυκαιρισμένες
και κάθε που ανασκαλεύεις τις στάχτες,
οι πύρινες γλώσσες
της πυρκαγιάς που άναψες, υψώνονται
και κοκκινίζουν τον γυμνό ουρανό
Ιούλη μήνα..
L.N.E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου