Έκτη μέρα του Ιούλη
Ώρα 21η
Σου γράφω..
Ακαριαίος θάνατος
Πόσες φορές ξεψύχησα
στην αγκαλιά σου μέσα;
Επανάσταση κάνουν οι φλέβες μου
Διαμαρτύρονται τα βουλιμικά μου όνειρα
Πήγα στη θάλασσα
Στο γαλάζιο κύμα αφέθηκα
Το κορμί ανάσκελα
Τα μάτια κλειστά,
ρουμπίνια γεμίζουν
Σχηματισμοί γεωμετρικοί
Έδρα και λάμψη πορφυρή
Στην υδατογραφία σου,
ένα ακρωτήρι
γιούρια κάνει στο πέλαγος
Αγκυροβολώ στο στήθος σου
προσπαθώ ν΄ ακούσω παλμούς ζωής..
Μάταια..
Αλαφιασμένη φεύγω μακριά
Δίσεχτος ο χρόνος που σε αντάμωσα
μα επιμένεις Ζωή μου
Σκίζω το δίχτυ
και οι δρυΐδες δραπετεύουν
από το κέντρο της πόλης
Γράφουν άναρχα στο πανό:
Για να μπορείς να ονειρεύεσαι.. ξύπνα..
Τα ρέικια στην άμμο,
την τέχνη μου μαθαίνουν
Η κλίμακα μεγάλωσε
Λοτό μου δίνεις να γευτώ
Να λησμονήσω
της μειοψηφίας την απόσταση
Η κιβωτός έτοιμη
Το κλειδί στα χέρια σου τώρα
Την κλεψύδρα γυρνώ
Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε ήδη
Ένα λαούτο,
μελωδίες ηχεί στην ερωτοσπηλιά
κι εγώ απ΄ το πηγάδι
δροσιά ανεβάζω
Στιχογραφώ
στη ραχοκοκαλιά σου επάνω
καθώς τα χείλη μας,
σφραγίζουν συνθήκες ελευθερίας
στα σύνορα του ορίζοντα
που χθες παραβιάσαμε..
L.N.E
Π.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου