Λογική κι ευαισθησία
Σου φωνάζει «Φύγε! Φύγε μακριά! Δεν ακούς;»
Πώς να σ’ ακούσω, καρδιά μου;
Χρόνια σ’ έχω σφαλισμένη σε φρούρια ψηλά!
Κανείς να μη σε δει!
Κανείς να μη σ’ ακούσει!
Κανείς να μη σ’ αγγίξει!
Φυλακισμένη από φόβο, να μη νιώσεις!
Σε λένε ευαίσθητη καρδιά μου…
Μα… εσύ ξέρεις πως ευαισθησία
δεν είναι η δειλία.
Ευαισθησία δεν είναι ο φόβος,
ο τρόμος σου να ζήσεις.
Όχι! Δεν είναι ευαισθησία!
Την λένε λογική…
Σκέψου!
«Μη σκέφτεσαι» φωνάζεις, καρδιά μου
«Νιώσε» φωνάζεις, καρδιά μου
«Νιώσε» ουρλιάζεις, καρδιά μου…
Μα… όπλο των ανθρώπων ο λόγος
Μαχαίρι: ο λόγος
Η προίκα των ανθρώπων…
Ο λόγος σου λέει «Ξέχνα! Ξέχνα και προχώρα!»
Μα να ξεχάσεις τι; Τι; Όσα δεν έζησες; Όσα δεν ένιωσες; Όσα δεν πίστεψες; Όσα αρνήθηκες;
Τι να ξεχάσεις; Τι;
Εδώ ξέχασες να ζήσεις….
Δημιουργός : Mips
Τρίτη, 2 Αυγούστου 2011
Το νήμα της ζωής
Αδράχτι λεπτό εύθραυστο
τυλίγεται γύρω σου
και νιώθεις βουβό πόνο.
Δε μιλάς.
Δεν ακούς.
Δεν υπάρχεις.
Πριν λίγο καιρό,
θα μιλούσες σε χρόνο αόριστο.
Τώρα σε χρόνο ενεστώτα…
Γιατί για λίγες στάλες ζωής ένιωσες.
Υπήρξες.
Δεν υπάρχεις.
Έχεις νιώσει θάνατο μέσα σου;
Να ζεις πια για τους άλλους;
Για σένα να επιβιώνεις;
Ποιος ο σκοπός που γνώρισες
την ανάσα του;
Τιμωρία των Θεών;
Τιμωρία για την άρνηση της ζωή;
Τιμωρία για το μίσος σου για σένα;
Νιώσε τώρα τον πόνο!
Εσύ ήθελες να νιώθεις!
Πάγος που έλιωσε…
Νιώσε τώρα την απώλεια
Αυτού που ποτέ δεν είχες!
Κι αν για στάλες έζησες,
τώρα καιρός να κόψεις το νήμα της ζωής.
Δημιουργός: MIPS
Παρασκευή, 22 Ιουλίου 2011
Γραμμή ασθενική αναβοσβήνει…
Όλα τελικά
είναι φως ή σκοτάδι.
Φως και σκοτάδι.
Μικρές αναλαμπές
ισχνές και μάταιες
που αχνοφέγγουν.
Στιγμές λογικής
προστάζουν «Φύγε!
Τώρα που μπορείς…»
Προσπαθείς να δεις ήλιο
Μάταιο!
Τυφλές ελπίδες…
Σαν σπήλαιο είναι η ζωή.
Κοιτάς μπροστά.
Τι βλέπεις;
Λάμψεις σε υγρά τειχίσματα
Άνθρωποι φυλακισμένοι
που βλέπουν και πιστεύουν
Μα είναι μάταιο κι αυτό,
γιατί’ ναι οφθαλμαπάτες
Σκιές που φαίνονται απτές,
μα ζουν στον κάτω κόσμο.
Και κει… ψηλά…
Που βρίσκεται η αλήθεια;
Αλήθεια είναι η μοναξιά
σε φως και σε σκοτάδι.
Προσπαθώ…
Παρόλα αυτά προσπαθώ…
Στο φως να ζω
Κι ας κάνει μοναξιά…
Μην ακούς,
όσα λέω σκοτεινά.
Υπάρχει ρήγμα.
Ρήγμα ψυχής.
Κι ας είναι σπήλαιο η ζωή.
Σαν βγεις στο φως
Θα δεις
Και θα ριγήσεις
Ή θα ψυχορραγήσεις
Μα αξίζει να ραγίσεις
Αρκεί να ζεις
Σε φως ή σε σκοτάδι
Σε φως και σε σκοτάδι…
Δημιουργός : MIPS
Τετάρτη, 20 Ιουλίου 2011
Φυγή
Είναι κάτι στιγμές
που οφείλεις θυσία
Δε θες να νιώθεις!
Πάγο ζητάς και αίμα.
Ήλιοι φεγγάρια πέρασαν
χωρίς ψυχή.
Και τώρα που ψυχορραγείς
και οφείλεις;
Κοίτα μπροστά!
Θάρρος χρειάζεται η φυγή!
Και συ δειλιάζεις…
Καλά σε λέγανε δειλή,
αυτοί που δε σε ξέρουν.
Και τούτοι που σε μάθανε;
«Ζήσε» σου λένε!
Και συ χαμογελάς αινίγματα…
Κοιτάς μπροστά και φεύγεις…
Ξεμάκρυνε!
Μη στέκεσαι!
Μη ζεις!
Συνήθισε το!
Για ήλιους και φεγγάρια ολόγιομα
Εσύ πως το μπορούσες;
Για μια φορά προσπάθησε
και γίνε εσύ θυσία!
Πως άλλοτε μπορούσες;
Θύμα καλύτερο είσαι εσύ
Και θύτες σου οι άλλοι!
Στο είπε…
Στο ψιθύρισε…
Γιατί αργείς; Ξεμάκρυνε!
Μη στέκεσαι!
Και φύγε!
Γιατί αγάπη αυτή ορίζεται..
Αγάπη για τον θύτη…
Για να’ ναι ο θύτης σου καλά,
κι ας μην το ξέρει ακόμα…
Κι ανάσα ας μην έμεινε…
Κι ας μην το μάθει ακόμα…
Δημιουργός: MIPS
Τρίτη, 19 Ιουλίου 2011
Πληγές
Έχετε νιώσει ποτέ να χύνεστε;
Να γίνεστε στάχτη;
Χιλιάδες μαχαίρια να μπήγονται στο κορμί σας;
Τα μισώ τα μαχαίρια…
Κάθε βράδυ πριν να κοιμηθώ, τα κρύβω…
Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί…
Για να μην κάνω κακό στους άλλους;
ΟΧΙ! ΟΧΙ! Αυτό αποκλείεται…
Για να μην κάνω κακό σε μένα;
Περισσότερο κακό γίνεται;
Αναρωτιέμαι…
Χιλιάδες μαχαίρια στο κορμί μου…
Κι έλεγα, γιατί πονάω…
…
Δημιουργός : MIPS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου