Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Θάμπωμα

Θάμπωμα


Ήσουν σαν θαμπωμένο παιδί
Πού να βάλεις δεν ήξερες
τη φωνή και τα χέρια σου
Τα μάτια σου μόνο μεγάλωναν,
όλο μεγάλωναν,
και βάθαιναν τόσο
που μέσα τους βούλιαζα
Μη μου ζητάς να δώσω φωνή
στο βαθύ εκείνο μυστήριο
Η μαγεία του σκέπαζε τη γη,
ώς εκεί που η ματιά μου έφτανε,
ώς εκεί που η ψυχή μου ένιωθε
Ήταν τόσο και το δικό μου
το θάμπωμα
©Μανώλης Μεσσήνης
(picture by John Borg)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου