Ελεγες , εταζες , ελεγες...
Ερχοταν η επομενη μερα
κι εσυ..
ελεγες , εταζες , ελεγες...
κι εγω χαμογελουσα...
κι αγοραζα γλαστρες ετοιμες , λιπασμενες...
Ποσα και ποσα λουλουδια
δε βλασταιναν στης νιοτης σου το ψεμμα!
Μπορω να πω πως εκανα εναν υπεροχο κηπο...
Και οσο οι μερες μας εδεναν...
τα λουλουδακια γινονταν δεντρα
και μετακομιζα ολο και πιο εξω
σαν ,καθαριο ουρανο ,να αποζητουσα...
αληθινο...
ωσπου εγινα μια ιτια κι εγω
και λουζοντας καθε μερα τα μαλλια μου
στην οχθη ενος αστροφεγγιστου ποταμου
τραγουδουσα παραπονεμενα...
"Λατρεμενε μου,ποτε δεν εμαθες
τι προσωπο εχει η αγαπη
οταν φοραει την ειλικρινεια"
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου