'Αγνωστη χώρα

'Αγνωστη χώρα

...τ'ουρανού

I

 

Τον τρελό του οι άνεμοι άρχισαν χορό

με ουρλιαχτά φρικτά κάπου σε άξενη πλάση,                           

σε τοπία γυμνά – σε παγωμένη ώρα                                           1

σιωπηλά μια σκιά προσπερνά  

θρηνεί μες στων βάλτων τη χώρα

                                                                                      Σαν απλώνεται γύρω σκοτάδι

                                                                                      αχανείς ανοίγουν οι πυλώνες του Άδη

                                2                                                   Θολή η λόχμη προβάλλει,

                                                                                      σαν νεκρή – σιωπηλή,

                                                                                      σαν καρδιά αφημένη στη λήθη

Καλάμια στις όχθες φυτρώνουν

περιζώνοντας πυκνά τα νερά που λιμνάζουν,

μες στο τέλμα αιώνια τα πάντα σαπίζουν,                                 3

σαπρόφυτα μύρια,

μες στη λάσπη μόνο σκουλήκια ζουν 

                                                                                      Εδώ αυγή ποτέ δεν χαράζει,

                                                                                      η ψυχή στις ανέλπιδες όχθες ζει

                                4                                                   ατενίζοντας βουβή στη μεγάλη κοιλάδα

                                                                                      νερά θολωμένα – το έλος που μαυρίζει,

                                                                                      αν πεθαίνει ή ζει ούτε αυτή γνωρίζει

Βασιλεύει στυγνή στον ορίζοντα

και λιμνάζει αιώνια τη νύχτα, τη μέρα                                    

Βαθιά, σε παγωμένη ώρα,                                                               5

ακαθόριστο ξέφωτο

η άγνωστη χώρα

    ©Μανώλης Μεσσήνης   (picture by Orhan Kose)